- Τα ονόματα αυτών, που μας οδήγησαν στο σφαγείο του ΔΝΤ
Είναι πιο ψεύτης και πιο υποταγμένος στα ξένα αφεντικά του ακόμα και από τον παππού του.
Πιο καραγκιόζης από τον ίδιο τον "Γέρο". Τον δοτό πρωθυπουργό των Εγγλέζων. Τον πρωθυπουργό, ο οποίος μας βύθισε στον εμφύλιο. Τον πρωθυπουργό, ο οποίος "ίδρυσε" τις "Μακρόνησους". Τον πρωθυπουργό, ο οποίος έκανε κρυφές συμφωνίες ακόμα και με τον διάβολο, προκειμένου να επιλεγεί από τους Εγγλέζους για τη θέση του πρωθυπουργού. Τον πρωθυπουργό, ο οποίος υπέγραφε κρυφές διαβεβαιώσεις στον Βασιλιά για την επάνοδό του στον θρόνο και την ίδια στιγμή μιλούσε στον κόσμο για "λαοκρατία". Τον μόνο πρωθυπουργό, ο οποίος μοιάζει με τον πρώην Γιωργάκη και νυν Γιώργο.
Απλά πράγματα. Για μια ακόμα φορά το μήλο έπεσε κάτω από τη μηλιά. Ο εγγονός είναι όμοιος με τον παππού του. Το DNA των πολιτικών απατεώνων και προδοτών επιβιώνει μέσα στο χρόνο. Όπως ο Γέρος, θέλοντας να ξεγελάσει τον κόσμο, μιλούσε για "λαοκρατία", ενώ είχε κάνει κρυφές συμφωνίες με φασίστες, "ρίχνοντάς" μας στον εμφύλιο έτσι και ο εγγονός του για τους ίδιους λόγους "έβλεπε λεφτά", ενώ είχε κάνει κρυφές συμφωνίες με τοκογλύφους, για να μας ρίξει στη χρεοκοπία. Γι' αυτόν τον λόγο μπορούμε πλέον να μιλάμε για έναν πραγματικό και άξιο Γεώργιο Παπανδρέου Β’ …Έναν νέο "παπατζή".
Έναν "παπατζή", ο οποίος είναι πλέον βέβαιον ότι είχε κάνει μυστική συμφωνία με ξένους, προκειμένου να "επιλεγεί" για τη θέση του πρωθυπουργού της Ελλάδας. Πρωθυπουργός της εποχής του ΔΝΤ. "Διορισμένος" πρωθυπουργός, εφόσον έκανε αυτό, το οποίο δεν τόλμησε να κάνει καμία άλλη κυβέρνηση στο παρελθόν. Παρέκαμψε κάθε λογική δημοκρατικής "ψηφοφορίας", εφόσον με άλλη "ατζέντα" διεκδίκησε την εξουσία, -"καπελώνοντας" τους αντιπάλους του- και με τη χειρότερη εκδοχή της "ατζέντας" των άλλων κυβερνά. Κέρδισε εκλογές, μοιράζοντας υποσχέσεις —επειδή "λεφτά υπήρχαν"— την ώρα που οι αντίπαλοί του ήταν υποχρεωμένοι να περιοριστούν στην πραγματικότητα και άρα δεν έδιναν υποσχέσεις.
Το αποτέλεσμα ήταν αυτό που βλέπουμε. Αυτός ο ελεεινός δημαγωγός και ψεύτης λίγες ημέρες μετά τη νίκη του δήλωσε αδυναμία προστασίας της εθνικής μας κυριαρχίας και στην πραγματικότητα μας "χρεοκόπησε" με τον πιο επώδυνο τρόπο, φέρνοντας στην πατρίδα μας το ΔΝΤ. Αυτό είναι το μοναδικό του έργο, με το οποίο θα καταγραφεί στην ελληνική ιστορία. Ήταν ο άνθρωπος, ο οποίος χρεοκόπησε τους Έλληνες και έσωσε από τη χρεοκοπία τους τοκογλύφους δανειστές τους. Ο "δικός" τους άνθρωπος …σύμφωνα με τις δικές τους εφημερίδες. Ο άνθρωπος, ο οποίος επέλεξε το δικό τους "καλό" εις βάρος του καλού του ελληνικού λαού.
Η τύχη του Γιώργου και το μεγαλύτερο πολιτικό του κεφάλαιο δεν είναι ότι είναι βλάκας, αλλά ότι αυτό μπορεί και το "υποστηρίζει" με τη φάτσα του. Αυτό ήταν το πλεονέκτημά του και αυτό ήταν που παγίδευσε τους Έλληνες. Με "πλατφόρμα" το άλλοθι της προσωπικής του ηλιθιότητας, δεν κρίθηκε εξ αρχής όπως έπρεπε και δεν αξιολογήθηκε από τον λαό η πραγματική του επικινδυνότητα. Τον υποτίμησαν οι Έλληνες, γιατί τον θεωρούσαν απόλυτα βλάκα. Εντελώς βλάκα.
Ας δει κάποιος το βίντεο με το τελευταίο προεκλογικό ντιμπέιτ και θα το καταλάβει αυτό. Εκεί θα δει έναν άνθρωπο, ο οποίος δεν θα μπορούσε με κανέναν τρόπο να εξηγήσει τον λόγο για τον οποίο βρισκόταν στο ντιμπέιτ και τι ακριβώς ήθελε να πει. Απλοί τεχνικοί του στούντιο να καθόταν στη θέση του, καλύτερα θα τα έλεγαν. Από τον δρόμο να έπαιρναν έναν κοινό πολίτη να πει τη γνώμη του, καλύτερα θα τα έλεγε. Οι δημοσιογράφοι των γνωστών "εργαστηρίων δημοσιογραφίας" φαίνονταν μπροστά του τέρατα μόρφωσης.
Ποτέ και κανένας άλλος πολιτικός στο παρελθόν δεν "μετρήθηκε" τόσο πολύ ως βλάκας όσο ο Γιώργος Παπανδρέου. Στην κυριολεξία γελούσε ο κόσμος τόσο με τον πολιτικό του λόγο όσο και με την πολιτική του σκέψη. Δεν γελούσε μόνον με τα λεκτικά του λάθη. Γελούσε και μ' αυτά που σκεφτόταν …τις λίγες φορές που μπορούσε να το κάνει. Γελούσε κάθε φορά που εμφανιζόταν "άλλος", όταν διάβαζε έτοιμο γραμμένο κείμενο και όταν μεταμορφωνόταν σε "άλλον", όταν τον διέκοπταν.
Αυτή η εναλλαγή "έξυπνου" και "βλάκα" κάτω από τη "στέγη" της ίδιας βλακόφατσας ήταν κάτι παραπάνω από διασκεδαστική. Όμως, το γέλιο, όταν συνδέεται με την εξουσία, δεν αργεί να βγει "ξινό" σ' αυτούς, οι οποίοι θα υποτιμήσουν τις καταστάσεις και ήταν δεδομένο ότι ο ελληνικός λαός κινδύνευε από την εβραϊκή κωμωδία του Βλάκα.
Μιλάμε για ολόκληρο σήριαλ. Το σήριαλ του Forest ΓΑμΠ. Ο βλάκας, ο οποίος, κάθε φορά που εμφανίζονταν στο προσκήνιο, υποσχόταν νέα σπαρταριστικά επεισόδια. Ο βλάκας με τους κουραμπιέδες. Ο βλάκας με το ποδήλατο. Ο βλάκας με το κανό. Ο βλάκας με το Mp3. Ο βλάκας με τα ειδικά "γυαλιά", που βλέπει χρήματα. Ο βλάκας, ο οποίος στο άμεσο μέλλον μπορεί να γίνει ορόσημο της ίδιας της έννοιας της βλακείας. Αυτό είναι λογικό, αν σκεφτεί κάποιος ότι μέσα στον χρόνο οι γλώσσες εξελίσσονται και εμπλουτίζονται, εξαιτίας των νέων δεδομένων που ενσωματώνονται μέσα σ' αυτές.
Κάποτε, για παράδειγμα, ένας Δελαπατρίδης έδωσε νέο όνομα στην έννοια της πολιτικής γελοιότητας και της γραφικής πολιτικής παρουσίας. Κάποτε ένας Μαδράς έδωσε νέο όνομα στην έννοια της "γλωσσομπερδεψιάς", αφήνοντάς μας τη λέξη Σαρδάμ. Σήμερα θα μπορούσε ο βλάκας ΓΑΠ να είναι το αίτιο της εμφάνισης μιας νέας λέξης. Η λέξη βλάκας, όταν θα αναφέρεται σε περιπτώσεις περιορισμένης ή ελάχιστης πολιτικής αντίληψης, θα μπορούσε ν' αντικατασταθεί από τη νέα λέξη ΓΑΠας …Είσαι και πολύ ΓΑΠας …Αυτός ο πολιτικός είναι τελείως ΓΑΠας κλπ..
Όμως, —όπως εκ των υστέρων διαπιστώνουμε— το πρόβλημα δεν ήταν αυτός ο ΓΑΠας. Το πρόβλημα ήταν ότι δεν ήταν μόνος του. Αυτός ήταν μια γελοία βιτρίνα. Κάποιοι κρύβονταν πίσω του και αυτοί γνώριζαν τι ήθελαν να κάνουν. Είναι βέβαιο ότι κάποιοι κρύβονταν πίσω του, εφόσον ήταν εμφανές ότι δεν καταλάβαινε ούτε ο ίδιος τι ακριβώς έλεγε. Κάποιοι άλλοι του "έγραφαν" τις ομιλίες του, εφόσον, όταν αφηνόταν αβοήθητος, ψέλλιζε κάτι ακατανόητα greeklish. Αυτοί οι κάποιοι δεν εντοπίστηκαν εγκαίρως και αυτό δεν ήταν καλό. Εξαιτίας αυτών των κάποιων και με τη βοήθεια της διαπλοκής των ΜΜΕ και των εθνικών μας εργολάβων, διεκδικούσε την εξουσία. Από την αρχή έλεγε ψέματα σε όλους τους τομείς και ήταν φανερό ότι στόχευε μόνον στην εξουσία …Στόχευε την εξουσία όχι απαραίτητα με αποκλειστικό στόχο τη δόξα ή τη φιλοδοξία.
Αυτό ήταν εμφανές από την πρώτη στιγμή της εμφάνισής του. Πολύ πριν επιχειρήσει ν' "αναμορφώσει" τη σύγχρονη Ελλάδα, τόλμησε να επιχειρήσει την "αναμόρφωση" της ίδιας της δημοκρατίας, μιλώντας για "συμμετοχική" δημοκρατία. Μίλησε για συμμετοχή του κόσμου στις αποφάσεις μέσω δημοψηφισμάτων και για πολλά άλλα ανέκδοτα. Εκεί έκαναν το λάθος οι Έλληνες. Συνέχιζαν να τον υποτιμούν, ενώ ήδη είχε αρχίσει να δείχνει δείγματα γραφής του. Την ώρα, δηλαδή, που αμπελοφιλοσοφούσε με "συμμετοχικές δημοκρατίες", φαινόταν ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Φαινόταν ότι δεν υπήρχε αρμονία μεταξύ αυτών που έλεγε και αυτών που έκανε.
Φαινόταν πως ήταν "τηλεκατευθυνόμενος". Φαινόταν —με λίγα λόγια— ότι έπαιρνε από "πίσω" εντολές. Υπήρχαν τα στοιχεία ότι ήταν χαφιές και πράκτορας ξένων υπηρεσιών. Στην αμερικανική πρεσβεία βρισκόταν, όταν ο Σημίτης εντελώς "δημοκρατικά" —αλλά όχι "συμμετοχικά"— του παρέδιδε στη Βουλή το "δακτυλίδι" της διαδοχής. Δεν είχε καθίσει καλά-καλά στην καρέκλα τού αρχηγού του ΠΑΣΟΚ και βγήκε να υποστηρίξει δημοσίως το Σχέδιο Ανάν. Το σχέδιο, το οποίο απέρριπτε η συντριπτική πλειοψηφία των Κυπρίων και των Ελλαδιτών και άρα για τυπικούς και μόνον λόγους θα έπρεπε αυτός, ο οποίος πρότεινε τη "συμμετοχική" δημοκρατία, στη χειρότερη περίπτωση να μην πάρει θέση υπέρ του.
Κι όμως, παρόλο που ο κόσμος τα έβλεπε αυτά, δεν τον έστελνε στον διάολο. Παρ' όλο που είχε δείξει "δείγματα γραφής" ως Υπουργός Εξωτερικών. Προδοτικά και αντεθνικά "δείγματα γραφής". Αυτός ήταν ο Υπουργός Εξωτερικών, ο οποίος αναγνώρισε εθνικά δικαιώματα σε πράκτορες της Άγκυρας στη Θράκη. Αυτός μεθόδευε με ξένα κέντρα το ξεπούλημα της Μακεδονίας. Αυτός, ως Υπουργός Εξωτερικών, χρηματοδοτούσε παράνομα όλες τις ΜΚΟ, οι οποίες δημιουργούσαν προβλήματα στο ελληνικό κράτος. Αν δεν τον διαδεχόταν στη θέση του η "πατριώτισσα" Ντόρα, σίγουρα θα ήταν φυλακή για εκείνες τις χρηματοδοτήσεις. Χρηματοδοτήσεις, οι οποίες έφταναν σε γονείς, συγγενείς και φίλους.
Και όμως… αυτόν τον ύπουλο και εξαιρετικά "βρόμικο" Υπουργό Εξωτερικών τον άφησε ο κόσμος να διεκδικήσει και την πρωθυπουργική θέση. Ξανά τον υποτίμησε ο ελληνικός λαός και αυτό μπορεί ν' αποδειχθεί στο άμεσο μέλλον ως το μέγα λάθος του. Γιατί; Γιατί το δις εξαμαρτείν μπορεί να μην χαρακτηρίζει τον άνδρα τον σοφό, αλλά για έναν λαό είναι τουλάχιστον τραγικό. Γιατί ο Γιώργος, όπως είπαμε, δεν ήταν μόνος του. Ο ΓΑΠας δεν είχε να προστατεύσει μόνον τα δικά του ατομικά συμφέροντα. Μια ολόκληρη οικογένεια παρασίτων βρισκόταν πίσω του. Μια οικογένεια, η οποία διαπίστωσε ότι η ήττα στις εσωκομματικές εκλογές την απειλούσε με "τέλος εποχής". Θα τους έδιωχνε ο κόσμος από το πολιτικό προσκήνιο, όπως την "τρίχα από το ζυμάρι". Τότε πανικοβλήθηκε ολόκληρη η οικογένεια. Η αμερικανοεβραϊκή οικογένεια. Η "αποικία" τους στην Ελλάδα έδειχνε ότι θα τους εγκατέλειπε στην τύχη τους και βέβαια στη φτώχεια τους.
ΤΡΟΜΟΣ. Αν θέλει κάποιος να δεις πώς ο τρόμος "ζωγραφίζεται" στα μάτια ενός ανθρώπου, αρκεί να δει το βίντεο όπου ο Giorgo ανακοινώνει την αποδοχή της ήττας του στις εκλογές του 2007 …την ίδια ώρα που υπήρχαν φήμες για κινήσεις ανατροπής του από τον Βενιζέλο. Κανένας βραβευμένος ηθοποιός δεν μπορεί να δείξει με τόσο απόλυτο τρόπο τον τρόμο. Γιατί; Γιατί κανένας δεν έχει δει τον τρόμο όπως ο Giorgo. Ας προσπαθήσει κάποιος να φανταστεί πώς θα ήταν η οικογένεια μετά από ενδεχόμενη ανατροπή του Γιώργου στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ από τον Βενιζέλο, για να καταλάβει τι ακριβώς "είδε" εκείνη τη βραδιά ο Giorgo.
Ο Γιώργος, μετά από μια νίκη του Βενιζέλου, θα ήταν ο ορισμός του "καμένου". Ακόμα κι αν επιβίωνε, θα το έκανε στα όρια του "τιμής ένεκεν". Στα όρια του …"τι να κάνουμε, ο άχρηστος είναι γιος του ιδρυτή" του κόμματος. Σε ένα "βενιζελικό" ΠΑΣΟΚ δεν θα ήταν κάτι παραπάνω από μια Μπατσελή …και μάλιστα σε φθίνουσα πορεία. Αυτά που ήξερε και του άρεσαν, -σαν το πιο εκπαιδευμένο παράσιτο της ελληνικής επικράτειας- θα έπρεπε να τα ξεχάσει. Τα δωρεάν ταξίδια δεν θα υπήρχαν ούτε στη φαντασία του. Οι συμμετοχές του σε μεγάλες ομάδες πνευματικού "αυνανισμού" θα ήταν μακρινές αναμνήσεις. Οι ελέω κορόιδου γύροι του κόσμου σε πανάκριβα ξενοδοχεία θα έπρεπε να ξεχαστούν.
Ακόμα και τα μεγαλεία της "Σοσιαλιστικής Διεθνούς" θα τα ξεχνούσε. Γιατί; Γιατί αυτόν τον έκαναν πρόεδρο κάποιοι, οι οποίοι επένδυαν στο ότι θα τον βοηθήσουν να γίνει πρωθυπουργός της χώρας, για να την ελέγξουν. Αν έχανε αυτήν τη δυνατότητα, θα τον παρατούσαν. Σιγά μην του πλήρωναν τα διεθνή λαμόγια τα έξοδα για φιέστες. Σιγά μην του έδιναν μικρόφωνα σε διεθνή φόρα, για ν' ακούσουν τα "σάλια" τού αγράμματου και χασικλή "κοινωνιολόγου". Γιατί χασικλής; Γιατί ο ίδιος το έχει δηλώσει. Απλά για εμάς το χασικλής είναι κάτι σαν το υπουργός. Πώς λένε; Μια φορά υπουργός …για πάντα υπουργός. Έτσι ακριβώς συμβαίνει και με το χασικλής. Μια φορά χασικλής …για πάντα χασικλής.
Αυτός λοιπόν ο "καμένος" χασικλής, αν έχανε τη δυνατότητα να διεκδικήσει την εξουσία στην Ελλάδα, γνώριζε ότι η διεθνής και όχι μόνον "καριέρα" του θα λάμβανε τέλος. Μαζί μ' αυτήν θα λάμβανε τέλος και η δημοσία δαπάνη πολυτελής ζωή του. Σε μια τέτοια περίπτωση ο Γιώργος, που, εδώ και μια τριαντακονταετία, ζει ως μεγιστάνας με κρατικά χρήματα, θα έπρεπε να περιοριστεί στην ταπεινή βουλευτική αποζημίωση. Απλά πράγματα. Μόνον το ξενοδοχείο, το οποίο καταλύει ο Γιωργάκης σε κάθε ένα από τα πολλά ταξίδια του, κοστίζει όσο οι ετήσιες συντάξεις ενός Έλληνα. Αυτές τις συντάξεις "έκοψε" για να κάνει "οικονομία" και να συνεχίσει ο ίδιος τη διεθνή dolce vita …Ξέρει ο ΓΑΠας από πού "κόβει".
Όμως, αν γι' αυτόν μια εσωκομματική ήττα θα ήταν τραγική, για την οικογένειά του θα ήταν απόλυτα καταστροφική. Αυτός τουλάχιστον θα σωζόταν με τον αξιοπρεπή μισθό του βουλευτή. Τα αδέρφια όμως αυτού του βουλευτάκου —ακόμα και με το πιο διάσημο όνομα— θα ήταν στην κυριολεξία επί ξύλου κρεμάμενα. Στην κυριολεξία "δουλειά" θα έπρεπε να ψάξουν να βρουν, για να εξασφαλίσουν τα προς του ζην. Τίποτε από αυτά που βλέπουμε σήμερα δεν θα ήταν δεδομένα γι' αυτούς. Τα ταξίδια του αδερφού Νίκου με το πρωθυπουργικό Τζετ θα ήταν όνειρα απατηλά. Οι συναλλαγές, οι μεσιτείες, τα μερίδια, οι προμήθειες κλπ.. Απλά πράγματα. Όταν ο Γιώργος θα έπρεπε να επιβιώνει μόνον με τη βουλευτική του αποζημίωση, οι υπόλοιποι θα έπρεπε να βρουν δουλειά και αυτοί πέρα από το "ξύσιμο" δεν γνωρίζουν να κάνουν τίποτε άλλο.
Κατάλαβε ο αναγνώστης γιατί μιλάμε για ΤΡΟΜΟ; Αυτά όλα, τα οποία εμείς βλέπουμε εκ των υστέρων, η οικογένεια τα είδε εκ των προτέρων. Τότε ήταν που στα όρια της έντασης ο άεργος, ανεπάγγελτος, άνεργος και αγράμματος Νίκος Παπανδρέου πιάστηκε στην κυριολεξία στα χέρια με τον Βενιζέλο. Η οικογένεια, μπροστά στο "χείλος" της καταστροφής της, ήταν αποφασισμένη να πουλήσει ακριβά το "τομάρι" της. Από τη στιγμή που έβλεπε ότι δεν είχε μέλλον στην εξουσία, ήταν αποφασισμένη να κάνει την τελευταία "αρπαχτή". Το μερίδιό τους στην εξουσία ήταν αποφασισμένη να το πουλήσει ακριβά. Δεν θα το πετούσε στα "σκουπίδια" αυτό το μερίδιο, επειδή ο λαός είχε την "ατυχή" έμπνευση ν' αναζητά καλύτερους ηγέτες.
Γνωρίζοντας λοιπόν ότι δεν θα μακροημέρευαν στην εξουσία, έψαχναν τρόπο να "ρευστοποιήσουν" το μερίδιό τους σ’ αυτήν. Η πλούσια μακροημέρευση ήταν το πρόβλημά τους και όχι η εξουσία. Ακόμα δηλαδή κι αν επιβίωναν ως πολιτικοί σε μια συμβατική κατάσταση, αυτό δεν θα τους εξασφάλιζε το μέλλον. Τι σημαίνει αυτό; Ότι, ακόμα κι αν ο Γιωργάκης ήταν ένας συμβατικός πολιτικός με συμβατικές ικανότητες και όχι ένας πανίβλακας —όπως είναι—, δεν θα έλυναν τα προβλήματά τους. Γιατί; Γιατί η μεγάλη προβληματικότητα της ελληνικής οικονομίας θα "έτρωγε" την όποια "συμβατικότητά" του.
Ακόμα κι αν κυβερνούσε, θα το έκανε συμβατικά και αυτό θα τον έφθειρε χωρίς κανένα κέρδος και προπάντων χωρίς καμία εγγύηση για το μέλλον. Θα είχε την τύχη όλων των ευρωπαίων ηγετών της εποχής της ύφεσης. Την τύχη του Θαπατέρο, του Μπράουν κλπ.. Την τύχη του Καραμανλή και θα παρέδιδε τη "σκυτάλη" σε μια κατάσταση αβέβαιη σ’ ό,τι αφορά την πιθανότητα επιβίωσης της οικογενειοκρατίας. Η "απόσταση" από την επόμενη γενιά ήταν μεγάλη και δεν θα μπορούσε να ελπίζει σε μια διαδοχή. Όταν θα "τέλειωνε" ο Γιώργος, στην πραγματικότητα θα "τέλειωνε" και η δυναστεία των Παπανδρέου. Η ελληνική οικονομία θα ήταν αυτή η οποία θα την "τελείωνε". Θα την "τελείωνε" όπως θα "τελείωνε" και τις υπόλοιπες κυρίαρχες οικογένειες της μεταπολίτευσης.
Αυτή ήταν η κατάσταση παραμονές των τελευταίων εκλογών. Η μία οικογένεια μετά την άλλη θα "τελείωναν". Η Ελλάδα θα παρέπαιε, όπως παραπαίει αυτήν τη στιγμή η Ιρλανδία ή η Πορτογαλία και αυτό θα είχε αρνητικές συνέπειες για έναν Γιωργάκη, ο οποίος περίμενε στη "σειρά" του μετά τον Καραμανλή. Έναν Γιωργάκη, ο οποίος εκτός όλων των άλλων θα "χρεωνόταν" και την προσωπική του ασημαντότητα. Σε μια δύσκολη κατάσταση, που "καταπίνει" τους έξυπνους, οι Έλληνες θα φορούσαν τα "κουδούνια" στους βλάκες και αυτό το γνώριζε ο Γιώργος. Τι απέμενε; Να εκμεταλλευτούν την άσχημη οικονομική κατάσταση της χώρας, για να σωθούν οι ίδιοι. Να σπρώξουν στη χρεοκοπία τη χώρα, για να πλουτίσουν οι ίδιοι. Αυτό απέμενε. Το ξεπούλημα της Ελλάδας.
Οι Παπανδρέου τόλμησαν να κάνουν αυτό, το οποίο δεν θα τολμούσε να κάνει κανένας άλλος Έλληνας. Γιατί; Γιατί είχαν τις δυνατότητες και βέβαια τις αντίστοιχες "πλάτες". Γι’ αυτό τόλμησαν να κάνουν αυτό, το οποίο σε φέρνει ένα βήμα πριν από την κρεμάλα. Αυτό, το οποίο σε φέρνει απέναντι από "λιθοφόρους" όχλους. Αυτό ακριβώς έγινε. Η οικογένεια, βλέποντας ότι δεν είχε μέλλον, αποφάσισε να πουλήσει πανάκριβα το "παρόν" της στην εξουσία. Γι’ αυτόν τον λόγο ρίσκαρε να πει τεράστια ψέματα, προκειμένου να ανέλθει στην εξουσία. Της αρκούσε ν’ αρπάξει την εξουσία για τον λίγο χρόνο που θα χρειαζόταν για το ξεπούλημα της χώρας και άρα για τη ρευστοποίηση του δικού της μεριδίου.
Πώς όμως θα ξεπουλούσε τη χώρα, ώστε να πάρει το δικό της μερίδιο; Ποιος θα ενδιαφερόταν; Ποιος θα ενδιαφερόταν ν' αγοράσει αυτό το μερίδιο; Εδώ είναι το θέμα. Από εδώ στην πραγματικότητα αρχίζει η υπόθεση του κειμένου μας. Ποιοι ενδιαφέρονταν να πληρώσουν το μερίδιο της οικογένειας Παπανδρέου. Πρώτοι απ’ όλους ενδιαφέρονταν γι’ αυτό το μερίδιο φυσικά οι τοκογλύφοι. Οι γνωστοί, ομοεθνείς και επί μακρόν προστάτες της οικογένειας Παπανδρέου. Οι Εβραίοι Τοκογλύφοι της Goldman Sachs και των λοιπών κερδοσκόπων τύπου Σόρος, Ροκφέλερ, Τρισέ, Μπάφετ κλπ.. Οι κολλητοί και χορηγοί της Μάργκαρετ. Οι πρώτοι χρηματοδότες του Ανδρέα και του ΠΑΚ. Αυτοί είχαν ανάγκη να ελέγχουν την εξουσία στην Ελλάδα και ο Γιωργάκης τούς ήταν βολικός γι' αυτήν τη δουλειά.
Γιατί την είχαν ανάγκη αυτήν την εξουσία; Γιατί κρατούσαν τα άπειρα ελληνικά ομόλογα της εποχής της ανεξέλεγκτης κερδοσκοπίας και υπήρχε κίνδυνος να φάνε "πιστόλι". Υπήρχε κίνδυνος να βρεθούν απέναντι σε μια ελληνική πατριωτική κυβέρνηση, η οποία να μην τους τα ξεπληρώνει. Μια κυβέρνηση, η οποία θα μπορούσε να φερθεί με τον "αργεντίνικο" τρόπο. Αυτό δεν τους βόλευε. Αυτοί ήθελαν προδότες να κυβερνούν την Ελλάδα, ώστε με την εξουσία τους να δανείζονταν με επαχθείς όρους και εις βάρος του ελληνικού λαού τα χρήματα, για να ξεπληρώνουν τα βρόμικα και κερδοσκοπικά ομόλογα. Προδότες, οι οποίοι θα "υποθήκευαν" τη χώρα, προκειμένου ν' απολαύσουν τα κέρδη τους οι τοκογλύφοι.
Ήταν όμως μόνοι τους οι τοκογλύφοι; Όχι βέβαια. Μαζί τους ήταν και οι τοπικοί διαπλεκόμενοι. Οι "άγιες" οικογένειες της διαπλοκής. Οι ψευδομεγιστάνες, οι οποίοι έγιναν τέτοιοι με "παράβολο" του ελληνικού κράτους. Οι Βαρδινογιάννηδες, οι Μπομπολαίοι, ο Λατσαίοι και το κακό συναπάντημα. Γιατί; Γιατί όλοι αυτοί θίγονταν από ένα "κανόνι" του ελληνικού κράτους. Είχαν στα χέρια τους κερδοσκοπικά ελληνικά ομόλογα, εφόσον μέσω αυτών "κάλπαζαν" για παραπάνω από μία δεκαετία τα ασύλληπτα κέρδη τους. Πάνω στα ομόλογα και τις εξωφρενικές "αποδόσεις" τους ήταν "χτισμένες" οι επιτυχίες τους.
Οι Μπομπολαίοι με κρατικά ομόλογα πληρώνονταν τις εργολαβικές διαπλοκές τους. Οι Βαρδινογιάννηδες είχαν μια Πειραιώς γεμάτη με κοντέινερ τέτοιων ομολόγων. Τα ομόλογα έδιναν την τεράστια κερδοφορία στην τράπεζα. Ο Λάτσης με την Eurobank το ίδιο. Με τις τερατώδες αποδώσεις των ομολόγων γίνονταν "δαιμόνιοι" τραπεζίτες όλοι αυτοί και οι σφουγκοκωλάριοί τους …τύπου Σάλλα ή Νανόπουλου. Με την καταλήστευση των Ελλήνων άρπαζαν όλοι αυτοί τα τεράστια μπόνους. Αν αυτά τα ομόλογα για τον οποιονδήποτε λόγο δεν πληρώνονταν, θα τέλειωναν με συνοπτικές διαδικασίες τόσο οι διαπλεκόμενοι όσο και τα παράσιτα γύρω από αυτούς.
Αντιλαμβανόμαστε πως όλοι αυτοί είχαν συμπλέοντα συμφέροντα με τους ξένους τοκογλύφους και οι περισσότεροι μάλιστα από αυτούς ήταν πραγματικά συνέταιροι μ’ αυτούς. Ο Λάτσης, για παράδειγμα, "χρωστούσε" στη Ντόιτσε Μπανκ του Εβραίου Άκερμαν την εγγυητική της ιδρύσεως της Eurobank. Ο Μπόμπολας είναι γνωστό ότι είναι συνέταιρος σε πολλές δραστηριότητες με την Goldman Sachs. Οι Βαρδινογιάννηδες, ελάχιστες ημέρες από την είσοδό μας στο ΔΝΤ, έβγαλαν τα "μαχαιροπήρουνα". Διεκδίκησαν την Αγροτική Τράπεζα και το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο μαζί. Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Κατάλαβε ανάμεσα σε ποια συμφέροντα μπήκε ο λαός και συνεθλίβεται;
Υπό αυτό το πρίσμα βλέπουμε ακόμα και την υποψηφιότητα του Βενιζέλου υπό διαφορετικό πρίσμα. Δεν ήταν μια "άκαιρη" υποψηφιότητα, η οποία απέτυχε, όπως πολλοί νομίζουν. Ήταν μια "έγκαιρη" υποψηφιότητα, η οποία πέτυχε απολύτως, αλλά πρέπει να γνωρίζεις ποιο ακριβώς ήταν το ζητούμενο. Μόνον εκ των υστέρων μπορείς να καταλάβεις τι έγινε τότε. Μόνον εκ των υστέρων μπορείς να καταλάβεις τι ακριβώς αποτελούσε βλακεία και τι επιλογή …Εκ των υστέρων και βλέποντας την τύχη των μονομάχων μετά τη μάχη τους. Βλέποντας τον Βενιζέλο να "ξεκοκαλίζει" ναυπηγεία με την ησυχία του και βέβαια με τις ευχές του Παπανδρέου.
Ο Βενιζέλος στην πραγματικότητα ήταν ο "λαγός", για να "τρέξουν" οι διαπλεκόμενοι και οι τοκογλύφοι τον Παπανδρέου. Ήταν ο "μοχλός" εκβιασμού, προκειμένου να πιέσουν τόσο τον ίδιο όσο και την οικογένειά του. Το "τσίμπημα", προκειμένου να ενεργοποιήσουν τα ένστικτα επιβίωσης της οικογένειας Παπανδρέου. Το μέσον, για να τον αναγκάσουν να δεσμευτεί και να τους υποσχεθεί ότι θα μας βάλει στο ΔΝΤ. Το μέσον, για να ξεπεράσει τον φόβο του για την προδοσία που του ζητούσαν. Η σίγουρη λύση ότι θα ξεπουλήσει την εθνική μας περιουσία, για να ξεπληρωθούν οι ίδιοι και οι κολλητοί τους. Σιγά μην άφηναν τον πλούτο του λαού να τον απολαύσει ο ίδιος ο λαός.
Το κόλπο γι’ αυτό το ξεπούλημα ήταν η υποψηφιότητα του Βενιζέλου. Ήταν "κόλπο" για έναν πολύ απλό λόγο. Βλέποντας εκ των υστέρων τον στόχο τους, αντιλαμβανόμαστε πως ο Βενιζέλος τούς ήταν άχρηστος ως αρχηγός του ΠΑΣΟΚ. Γιατί; Γιατί απλά ήταν ανίκανος κι αδύναμος να τους προσφέρει αυτά τα οποία ήθελαν. Αν το ζητούμενο, δηλαδή, ήταν η είσοδός μας στο ΔΝΤ, τότε ο Βενιζέλος τούς ήταν παντελώς άχρηστος. Ο Βενιζέλος ήταν ένας απλός υπάλληλός τους. Χρήσιμος, για να τους προστατεύει με "συνταγματικούς" νόμους τύπου "βασικών μετόχων". Χρήσιμος, για να προστατεύει τους υπαλλήλους με "συνταγματικούς" νόμους τύπου "ευθύνης υπουργών". Χρήσιμος, για να τους "δικαιολογεί" τη "συνταγματικότητα" των μνημονίων κλπ.. Μέχρι εκεί όμως. Ο Βενιζέλος είναι απλά χοντρός. Δεν έχει "βάρος". Ο τίποτας είναι.
Υπάλληλος του Λαμπράκη και των άλλων "παιδιών". Ο μεγαλύτερος προικοθήρας της Θεσσαλονίκης. Ο χοντρός καθηγητής, που νομίζει ότι αρέσει στις φοιτήτριες. Ο "συνταγματολόγος", ο οποίος ούτε στατιστικά δεν έχει ΟΥΤΕ ΜΙΑ γνωμάτευση πραγματικά υπέρ του Συντάγματος. "Σύνταγμα" για τον Βενιζέλο είναι ό,τι λένε τα αφεντικά του και κανένας άλλος. Αν ήταν αυτός ο Πρωθυπουργός του ΔΝΤ, τώρα θα ήταν κρεμασμένος στην Πλατεία Συντάγματος …σε σιδηροδοκούς, γιατί τα ξύλα δεν τον αντέχουν. Αυτοί όμως θέλανε την είσοδό μας στο ΔΝΤ και ο πιστός τους Βενιζέλος δεν μπορούσε να τους το δώσει …Ο αντιπαθητικός για τον κόσμο του παραδοσιακού ΠΑΣΟΚ Βενιζέλος …Ο "εκσυγχρονιστής" Βενιζέλος.
ΜΟΝΟΝ Ο ΓΙΩΡΓΟΣ μπορούσε να τους κάνει τη "δουλειά". Κανένας Καραμανλής, κανένας Πάγκαλος και κανένας Σαμαράς. ΜΟΝΟΝ ΕΝΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ. Γι' αυτόν τον λόγο απέλυσαν τον δικό τους Καραμανλή και στη θέση του έβαλαν τον ΜΟΝΟ που μπορούσε να τους εξυπηρετήσει. Στο σημείο αυτό μπορούμε να καταλάβουμε πόσο υπερπολύτιμοι ήταν οι Παπανδρέου για τους ξένους τοκογλύφους και τους ντόπιους διαπλεκόμενους. Πόσο μοναδικοί ήταν οι Παπανδρέου γι’ αυτό το οποίο επεδίωκαν. Στο σημείο αυτό αποκαλύπτεται το πόσο μεγάλο ήταν το "μερίδιο" της οικογένειάς τους στην ελληνική εξουσία. Πόσο μεγάλο ήταν το μερίδιο της οικογένειας, η οποία μας "δούλεψε" όσο καμία άλλη μέσα στο χρόνο. Μια οικογένεια, η οποία πάντα υπηρέτησε τους ξένους προστάτες της εις βάρος του λαού.
Πάντα λέγοντας ψέματα, υποσχόμενη άλλες φορές "λαοκρατίες", άλλες φορές "αλλαγές" και τελευταία "συμμετοχικές δημοκρατίες". Μια οικογένεια, η οποία, εξυπηρετώντας τα συμφέροντά της, άφηνε πάντα πίσω της καταστροφή. Άφησε πίσω της εμφύλιους πόλεμους, Μακρόνησους, Χούντες, "καπελωμένη" μεταπολίτευση, διαλυμένο δημόσιο κεφάλαιο και τεράστια δημόσια χρέη. Αυτής της οικογένειας το τελευταίο επίτευγμα είναι το ξεπούλημα της χώρας. Μια νέα προδοσία από την πιο έμπειρη οικογένεια στο είδος αυτό.
Γι’ αυτόν τον λόγο ήταν πολύτιμη αυτή η οικογένεια στους τοκογλύφους …Στους "δανειστές" μας …όπως αυτοί αναφέρονται στο μνημόνιο. Γιατί; Γιατί σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν αρκεί να θέλεις να παραδώσεις μια χώρα στους τοκογλύφους, αλλά να μπορείς και να το κάνεις. Άνθρωποι, οι οποίοι με ψέματα θα έπαιρναν την εξουσία, υπήρχαν κι άλλοι στην Ελλάδα. Παπανδρέου όμως, που να μπορούν να δρομολογήσουν τη λεηλασία του λαού, δεν υπήρχαν άλλοι. Καραμανλήδες ή Μητσοτάκηδες ή Πάγκαλοι, διατεθειμένοι να προδώσουν, υπήρχαν. Όμως μόνον οι Παπανδρέου μπορούσαν να δώσουν πρακτικό νόημα σ’ αυτήν την προδοσία.
Οποιοσδήποτε άλλος, αν επιχειρούσε να κάνει αυτά, τα οποία κάνει σήμερα ο Γιώργος, θα ανέβαινε στην κρεμάλα. Θα τον λίντσαραν οι Έλληνες στον δρόμο. Μόνον ένας Παπανδρέου μπορούσε να το κάνει. Γιατί; Γιατί είχε "πίστωση" να το κάνει. Γιατί είχε "αγοράσει" εγκαίρως αυτούς που έπρεπε, για να κάνουν τη βρόμικη δουλειά όταν αυτό θα ήταν απαραίτητο. Εδώ βρίσκεται το μυστικό του Παπανδρεϊσμού. Είναι ψεύτες, απατεώνες και προδότες, αλλά έχουν γύρω τους άτομα, τα οποία μπορούν να κάνουν τον λόγο τους "ευαγγέλιο".Αν θέλαμε να δώσουμε περιγραφικό τίτλο σ’ αυτόν τον πολιτικό όρο, ένας θα ταίριαζε απόλυτα. Παπανδρεϊσμός είναι συνώνυμο του "κατακαθισμού". Στο "κατακάθι" της κοινωνίας αλίευαν πάντα συνεργάτες οι Παπανδρέου. Εκεί όπου μπορούσαν να υποσχεθούν εύκολες και μεγάλες καριέρες, αλλά και να απειλούν με ολοκληρωτική καταστροφή τους απείθαρχους και τους "άπιστους". Η οικογένεια, που, βολεύοντας "κατακάθι", έδινε ελπίδα σε ολόκληρο το "κατακάθι" της χώρας. Η επένδυση του κάθε σκουπιδιού της κοινωνίας βρισκόταν στην "αυλή" αυτής της οικογένειας. Η ελπίδα του κάθε τίποτε, που ήθελε να γίνει άκοπα κοινωνικός παράγοντας και βέβαια πλούσιος.
Με αυτόν τον τρόπο είχαν πάντα γύρω τους τούς πιο αδίστακτους συνεργάτες. Συνεργάτες, οι οποίοι, προκειμένου να σωθούν οι ίδιοι, πάντα θα έσωζαν και τους ευεργέτες τους. Συνεργάτες από το σύνολο του φάσματος του κοινωνικού υπόκοσμου. Από σταλινικούς γόνους δωσίλογων —όπως ο Πάγκαλος— μέχρι πραγματικούς βασανιστές της Χούντας —όπως ο Βρέντσος—. Οι πάντες "δημοκράτες" μέσα από την "κολυμπήθρα" του παπανδρεϊσμού.
Το είπε κάποτε εύσχημα ο Κατσιφάρας, αλλά δεν το απέδωσε σωστά. Δεν είναι απλά ότι κάποιοι από αυτούς, οι οποίοι διακρίθηκαν επί Παπανδρέου, θα ήταν άσημοι χωρίς αυτόν. Τόσο άσημοι, που δεν θα τους αναγνώριζαν οι θυρωροί των πολυκατοικιών τους. Υπάρχουν άσημοι άνθρωποι, οι οποίοι είναι ικανοί. Οι Παπανδρέου ενδιαφέρονταν πάντα για τους άσημους, οι οποίοι ήταν ταυτόχρονα καί άχρηστοι καί ανίκανοι.
Ας προσπαθήσει κάποιος να φανταστεί τι θα έκανε ένας Τσοχατζόπουλος στη ζωή του, αν δεν "έπεφτε" πάνω στον Παπανδρέου. Ούτε στα καφενεία δεν θα μπορούσε να διακριθεί. Ρεμάλι, τρακατζής και ψεύτης θα παρέμενε, όπως τον θυμούνται όλοι οι μετανάστες στη Γερμανία. Ας θυμηθεί κάποιος τι κατάφερε μόνος του μια ολόκληρη ζωή ο Χυτήρης. Έπρεπε να κουβαλάει την πάπια του μεγάλου τιμονιέρη στο Χέρφιλντ, για να γίνει "κάποιος". Αυτοί οι άνθρωποι ήταν πάντα το μυστικό των Παπανδρέου. Το μυστικό όλων των Παπανδρέου. Από τον "γέρο της δημοκρατίας", ο οποίος είχε πάντα γύρω του φασίστες, ταγματασφαλίτες, μοναρχικούς και όλους τους αριστερούς χαφιέδες της ασφάλειας, μέχρι τον Γιωργάκη όλοι το ίδιο έκαναν.
Ο Ανδρέας μπορούσε να πάρει τον πιο άχρηστο άνθρωπο και να του δώσει το πιο επιθυμητό και προβεβλημένο πολιτικό πόστο. Γιατί; Για να τον ελέγχει. Για να τον εκβιάζει. Για να τον απειλεί με άμεση και ολοκληρωτική εξόντωση. Για να μην απειλείται. Έτσι κι αλλιώς η ζημιά του άχρηστου δεν τον απειλούσε τον ίδιο. Ο λαός ήταν αυτός, ο οποίος πλήρωνε τους "μαθητευόμενους" συνεργάτες των Παπανδρέου. Ο Κουλούρης έγινε υπουργός του ελληνικού κράτους, μόνο και μόνο γιατί έβρισκε γκόμενες στον μεγάλο "τιμονιέρη" και βέβαια για να μην γίνει κάποιος άλλος υπουργός πιο ικανός και άρα πιο επικίνδυνος για τον Ανδρέα. Αυτό είναι το όλο κόλπο. Γι’ αυτόν τον λόγο οι Παπανδρέου πάντα —εκτός όλων των άλλων— ήταν και άφιλοι. Η έννοια της φιλίας για τους Παπανδρέου είναι σαν το χάραγμα στην επιφάνεια του νερού.
Αυτό έκαναν πάντα οι Παπανδρέου και αυτό κάνει και ο Γιωργάκης. Ψάχνουν στις "λάσπες" της κοινωνίας και στη συνέχεια λειτουργούν ως συμμορία. Όπως ο Ανδρέας —για μη πολιτικούς λόγους— έκανε "παράγοντα" τον Κουλούρη, ο Γιωργάκης για ανάλογους λόγους έκανε "παράγοντα" τον Πετσάλνικο. Ο σημερινός υπερπροβεβλημένος Ραγκούσης δεν διαφέρει σε τίποτε από τον Κατσιφάρα ή τον Τσοχατζόπουλο του παρελθόντος. Μαγιονέζες σε μπιφτέκια έβαζε ο κακόμοιρος πριν τον τοποθετήσει ο Παπανδρέου υπερυπουργό. "Θεός" ο μπιφτεκάνθρωπος της Πάρου για μερικούς μήνες και μετά …από εδώ πάν και οι άλλοι. "Θεός" μέχρι να κάνει τη βρόμικη δουλειά για το "παιντί" και μετά …ξανά δίπλα στη φριτέζα.
Γι' αυτόν τον λόγο έκανε και αντιπρόεδρο της κυβέρνησής του τον Πάγκαλο. Τον Πάγκαλο, με τον οποίο αλληλομισούνται. Γιατί το έκανε; Γιατί ποντάρει στην αθλιότητά του. Ποντάρει στην ικανότητά του να σωθεί ο ίδιος. Ποντάρει στον αδίστακτο εγγονό του αρχιδοσίλογου της χώρας, για να σωθεί ο ίδιος. Αν σωθεί ο Πάγκαλος, θα σωθεί και ο ανίκανος Γιωργάκης. Το κήτος, που λέγεται Πάγκαλος, θα γίνει κανό, για να σωθεί ο Γιωργάκης. Όπως κάνει κανό ο Γιωργάκης, έτσι χειρίζεται τον Πάγκαλο. Κανείς δεν είπε ότι ο Γιωργάκης αγαπάει το κανό. Το χρησιμοποιεί το κανό.
Αυτό το "κατακάθι" είναι η δύναμη του Παπανδρεϊσμού. Οι άχρηστοι, οι εγκληματίες, οι φασίστες, οι οποίοι όμως είναι εθισμένοι στην εξουσία και τη δημοσιότητα και ως εκ τούτου εκβιάζονται. Οι ανίκανοι, οι οποίοι βλέπουν πως μόνον μέσω των Παπανδρέου μπορούν να αναπτύξουν ή να διαιωνίσουν τις παράλογες φιλοδοξίες τους. Αυτοί, οι οποίοι χρωστάνε τις τεχνητά "γυαλιστερές" ζωές τους στους Παπανδρέου και είναι έτοιμοι να κάνουν οτιδήποτε γι' αυτούς.
Πάνω σ' αυτόν τον παπανδρεϊσμό έχει χτιστεί το ΠΑΣΟΚ. Η επιτυχία του στα χρόνια της μεταπολίτευσης οφείλεται στο γεγονός ότι οι Παπανδρέου κατόρθωσαν και του έδωσαν την ίδια "ιδιοσυχνότητα" με τον παπανδρεϊσμό. Αυτό είναι το ανυπέρβλητο κατόρθωμά τους. Ο παπανδρεϊσμός μοιάζει με τον πασοκισμό, αλλά δεν είναι ίδιοι. Όπως ο παπανδρεϊσμός δίνει ελπίδα στους άχρηστους και κλείνει πονηρά το "μάτι" στους χειρότερους, έτσι και ο πασοκισμός δίνει ελπίδα στους φτωχούς και στους αποκλεισμένους αυτής της κοινωνίας και "κλείνει" το μάτι στους πιο πονηρούς από αυτούς, υποσχόμενος βολέματα και διορισμούς. Αυτό τον κάνει ανίκητο.
Οι πονηροί του παπανδρεϊσμού δουλεύουν τους αφελείς του πασοκισμού και έχουν πάντα την δυνατότητα να κλέβουν την κοινωνία. Οι πολλοί στηρίζουν τους λίγους πονηρούς και πάντα τους διατηρούν στην εξουσία. Οι πολλοί ψηφίζουν, για "να μην γυρίσει η Δεξιά" και οι λίγοι κλέβουν …δεξιά κι αριστερά. Οι πολλοί στηρίζουν ανιδιοτελώς τους λίγους ιδιοτελείς Τσοχατζόπουλους. ΠΑΣΟΚ είναι ο αφελής μεροκαματιάρης στο Πέραμα και ΠΑΣΟΚ είναι και ο Μπόμπολας. ΠΑΣΟΚ είναι ο φουκαράς, ο οποίος είχε βρει τον μπελά του από τη Χούντα και ΠΑΣΟΚ είναι και ο ΠΑΓΚΑΛΟΣ, ο οποίος είναι εγγονός αρχιδοσίλογου δικτάτορα.
Αυτό ήταν το μυστικό της πασοκικής και άρα και της παπανδρεϊκής παντοδυναμίας. Κλείνοντας ο παπανδρεϊσμός αριστερά και δεξιά το "μάτι" του, αποσπούσε δυνάμεις από τους αντιπάλους του. Σιγά-σιγά όλα τα λαμόγια και οι επιχειρηματίες της χώρας έγιναν ΠΑΣΟΚ. Γιατί; Γιατί τους συνέφερε να γίνουν παπανδρεϊστές. Ακόμα κι αν ήταν δεξιοί, τους συνέφερε ο "σοσιαλισμός" του Παπανδρέου. Ήθελαν κι αυτοί να μπουν στα κόλπα που υποσχόταν ο Παπανδρέου στους φίλους του …Ο αδίστακτος Παπανδρέου …στους αδίστακτους φίλους του.
Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε; Κατάλαβε ο αναγνώστης τι ακριβώς μπορούσε να πουλήσει η οικογένεια Παπανδρέου και τι ενδιέφερε ν' αγοράσουν όλοι οι τοκογλύφοι; Γι' αυτόν τον λόγο μιλάμε για δυνατότητα άμεσης ρευστοποίησης του μεριδίου της οικογένειας στην εξουσία. Η οικογένεια, γνωρίζοντας να εξυπηρετεί τα πολιτικά της συμφέροντα —και όχι μόνον— φρόντισε από πολύ νωρίς να περάσει τον παπανδρεϊσμό στα πιο κομβικά σημεία της κοινωνικής λειτουργίας. Φρόντισε να ελέγχει τον συνδικαλισμό στην Ελλάδα. Τον έλεγχε και εξακολουθεί να τον ελέγχει απόλυτα. Στη ΓΣΕΕ και στον "πράσινο" συνδικαλισμό πρέπει ν' αναζητήσει κάποιος τη δυνατότητα της οικογένειας Παπανδρέου να προδώσει τους Έλληνες και να ξεπουλήσει τη χώρα.
Αυτό είναι το όλο μυστικό της σημερινής κατάστασης. Γι' αυτόν τον λόγο έγιναν στην Ελλάδα αθλιότητες και δεν άνοιξε "ρουθούνι". Κάποιοι συνδικαλιστές "χρωστούσαν" στην οικογένεια και ξεπλήρωσαν τα προσωπικά τους χρέη με τις συντάξεις και τους μισθούς των υπόλοιπων Ελλήνων. Χρωστούσαν στην οικογένεια την ύπαρξή τους. Ακόμα και τη χοληστερίνη τους σ' αυτήν την οικογένεια τη χρωστάνε. Στην οικογένεια, η οποία τους παρέλαβε κατακάθια της κοινωνίας και τους έκανε μεγαλοπαράγοντες της κοινωνίας. Κατακάθια ...όπως ο Κανελλόπουλος, ο Πρωτόπαπας, ο Πολυζωγόπουλος ή ο σημερινός Παναγόπουλος.
Αυτά τα σκουπίδια —χωρίς εισαγωγικά— της κοινωνίας είναι που πρόδωσαν τους Έλληνες. Αυτοί, οι οποίοι ανέλαβαν το πρακτικό μέρος της προδοσίας. Χωρίς αυτούς κανένας Γιωργάκης δεν θα μπορούσε να κάνει τίποτε. Χωρίς αυτούς κανένας Γιωργάκης δεν θα μπορούσε να κόψει συντάξεις εκατομμυρίων εργαζομένων. Χωρίς αυτούς κανένας Γιωργάκης δεν θα ψήφιζε κανένα ΔΝΤ. Αν τα συμφέροντα των εκατομμυρίων εργαζομένων, οι οποίοι είναι ταυτόχρονα και πολίτες, αντιπροσωπεύονταν από πραγματικούς εκφραστές των συμφερόντων τους και όχι από πουλημένους επαγγελματίες συνδικαλιστές, τώρα θα είχε ανατραπεί η κυβέρνηση και κάποιοι θα είχαν πάει φυλακή.
Αυτό το γνώριζε ο Γιωργάκης και γι' αυτόν τον λόγο μάς "ανακοίνωσε" την είσοδό μας στην κατοχή του ΔΝΤ από το μακρινό Καστελόριζο. Μόνον όταν είδε την αποτελεσματικότητα των "συνδικαλιστών" του, τόλμησε να γυρίσει στην Αθήνα. Χάρη σ' αυτούς τους διεφθαρμένους υπάνθρωπους μπόρεσε ο Γιωργάκης και πέρασε το μνημόνιο. Χάρη σ' αυτούς τους πουλημένους συνδικαλιστές έπαιζε τα παιχνίδια του ο Λοβέρδος.
Το πόσο προδότες είναι αυτοί οι υπάνθρωποι του συνδικαλισμού, το καταλαβαίνει κανείς, βλέποντας τον σημερινό αγώνα των ιδιοκτητών φορτηγών Δ.Χ. Αυτοί οι ιδιοκτήτες, παρ' όλο που είναι μερικές χιλιάδες, αγωνίζονται σκληρά και απειλούν πραγματικά την κυβέρνηση με τον αγώνα τους. Γιατί; Γιατί αγωνίζονται πραγματικά για τα συμφέροντά τους και οι εκφραστές αυτών των συμφερόντων δεν είναι επαγγελματίες συνδικαλιστές. Τη διαχείριση των συμφερόντων τους την έχουν αναλάβει οι ίδιοι και δεν την έχουν παραδώσει σε εργολάβους του παπανδρεϊσμού.
Αν μερικές χιλιάδες επαγγελματιών, που θίγονται, μπορούν να "ταρακουνήσουν" μια κυβέρνηση, φαντάζεται κάποιος πόσο μεγάλη είναι η "προσφορά" ενός Παναγόπουλου, για να περάσει εν πλήρη ηρεμία η "σφαγή" εκατομμυρίων επαγγελματιών. Φαντάζεται κάποιος επίσης και πόσο "αξίζει" αυτή η "προσφορά" του. Δεκάδες εκατομμύρια ευρώ ...με βάση τις τιμές της "πιάτσας". Άξιος του μισθού του είναι ο Παναγόπουλος, ο οποίος καθήλωσε τη μεγαλύτερη κοινωνική τάξη στην αδράνεια και τη μοιρολατρία. Ο άνθρωπος είναι μάγος. Στέρησε τις συντάξεις από φτωχούς ανθρώπους, οι οποίοι δεν έχουν άλλο τρόπο για να επιβιώσουν και δεν τους άφησε το παραμικρό περιθώριο αντίδρασης ...Ο σαπιοκοιλιάς της ΓΣΕΕ.
Είμαστε απολύτως βέβαιοι πως υπάρχουν κρυφές συμφωνίες μεταξύ Γιώργου και των προδοτών της ΓΣΕΕ και κυρίως του Παναγόπουλου. Του Παναγόπουλου, ο οποίος γνωρίζει με τον πιο απόλυτο τρόπο το πώς λειτουργεί το τραπεζικό σύστημα. Είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι τα "πήρε". Είμαστε βέβαιοι πως υπάρχουν χρήματα σε μυστικούς λογαριασμούς του σε ξένες τράπεζες. Πολλά χρήματα στα ονόματα όλων των σαπιοκοιλιάδων τύπου Παναγόπουλου. Γιατί είμαστε τόσο βέβαιοι; Γιατί ρισκάρουν πολλά πράγματα αυτοί οι προδότες. Ρισκάρουν από μια θέση, την οποία ο κόσμος τη βλέπει με καχυποψία και δεν είναι διατεθειμένος να της συγχωρέσει το οποιοδήποτε ατόπημα. Στους συνδικαλιστές ο λαός δεν είναι διατεθειμένος να συγχωρέσει το παραμικρό. Ακόμα και το ψωμί που τρώνε ...το λυπάται.
Γι' αυτόν τον λόγο ήταν μεγάλο το ρίσκο τους από τις θέσεις που το πήραν. Έναν πρωθυπουργό, για παράδειγμα, οι Έλληνες δεν θα τον λύντσαραν χωρίς δεύτερη σκέψη ...ό,τι κι αν πίστευαν για τον ρόλο του, γιατί σέβονται τη θέση του. Έναν συνδικαλιστή όμως δεν τον συγχωρούν με τίποτε, γιατί δεν σέβονται τίποτε. Ούτε τους συνδικαλιστές ούτε τις θέσεις τους. Ως "τρωκτικά", που κάθονται πάνω σε "σκουπιδοτενεκέδες", τους βλέπουν. Τους έχουν ζήσει από πολύ κοντά και τους γνωρίζουν. Τους γνωρίζουν από τα εργοστάσια όπου τεμπέλιαζαν. Τους γνωρίζουν από τις προδοσίες και τα χαρτζιλίκια που εισέπρατταν από τα αφεντικά, τα οποία δήθεν "έβριζαν".
Ο Έλληνας, αν αντιληφθεί ότι ένας συνδικαλιστής τον πρόδωσε, θέλει να τον λιώσει όπως ένα σκουλήκι. Ακόμα και για ένα χαμένο μεροκάματο θέλει να τον σκοτώσει. Έτσι... χωρίς έλεος ...Χωρίς δεύτερη σκέψη. Αυτό το γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα ο Πολυζωγόπουλος, ο οποίος έχει δει την πρωτεύουσα από μια πολύ παράξενη και πρωτότυπη γωνία. 30ο κάτω από το πεζοδρόμιο. Ο Πολυζωγόπουλος, ο οποίος από σύμπτωση εξακολουθεί να ζει. Οι μαλακοί πάτοι των αθλητικών παπουτσιών των "αθλητών" που τον κλωτσούσαν είναι το αίτιο που ζει. Τις κλωτσιές του θανάτου ως αριθμό τις έχει φάει. Η τεχνολογία των σύγχρονων παπουτσιών φταίει που ζει ακόμα. Ο Πολυζωγόπουλος, ο οποίος —ακόμα και σήμερα—, όταν βλέπει συγκεντρωμένο κόσμο, έχει τάσεις λιποθυμίας. Ο μόνος ο οποίος μέχρι τώρα "εισέπραξε" το ρίσκο του πουλημένου συνδικαλισμού.
Το πάθημα του Πολυζωγόπουλου βαστάει ψηλά τις "ταρίφες" για τους συνδικαλιστές και τις "υπηρεσίες" τους. Γι' αυτόν τον λόγο οι προδότες του συνδικαλισμού "αποζημιώνονται" από την εξουσία με βαρβάτες "αποζημιώσεις". Ας ψάξει κάποιος πώς ανταμείβουν οι Παπανδρέου τους υπαλλήλους τους. Ο Κανελλόπουλος —σε εποχές πιο "ειρηνικές"— αποζημιώθηκε με θέση κηφήνα στη Unisef. Ο Πρωτόπαπας αποζημιώθηκε με υπουργοποίησή του και μόνιμη βουλευτοποίησή του. Ο Πολυζωγόπουλος αποζημιώθηκε με "προεδρίες" σε ινστιτούτα εργασίας τύπου ΟΚΕ. Όλοι αυτοί, όπως βλέπουμε, ανήκαν στην "περιουσία" της οικογένειάς Παπανδρέου. Αυτούς χρησιμοποίησε η οικογένεια, για να “κυβερνά” τον τόπο.
Σήμερα, που προδίδει αυτόν τον τόπο και πάλι στους ίδιους καταφεύγει. Είμαστε βέβαιοι ότι για την είσοδό μας στο ΔΝΤ ήταν ενημερωμένος ο Παναγόπουλος πολύ πριν από πολλούς πρωτοκλασάτους υπουργούς. Γιατί; Γιατί αυτός ήταν που ρωτήθηκε από τον Παπανδρέου αν θα μπορούσε να καταφέρει τον έλεγχο του λαού. Αυτός ρωτήθηκε πρώτος αν θέλει να προδώσει τον λαό και βέβαια αν θα μπορούσε να τον ελέγξει. Αυτός έδωσε το "πράσινο" φως στον προδότη Γιωργάκη, για να συνεχίσει. Ο Παναγόπουλος ήταν ο δεύτερος βασικός κρίκος της υπόθεσης προδοσίας μετά τον Παπανδρέου και όχι ο Παπακωνσταντίνου ή ο Λοβέρδος και ο Ραγκούσης.
Αυτός είναι ο δεύτερος πιο "αγαπημένος" άνθρωπος των τοκογλύφων στην Ελλάδα. Θεωρούμε κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι τον λατρεύει ο Σόρος και η συμμορία του. Γι' αυτόν τον λόγο είμαστε βέβαιοι ότι ο Παναγόπουλος τα έχει "πάρει". Τα έχει "πάρει" από αυτούς που τον αγαπάνε και είναι γνωστό ότι ειδικά αυτοί οι συγκεκριμένοι τα "δίνουν" στους αγαπημένους τους. Αν δεν τα έχει πάρει, θα είναι ο πιο βλάκας άνθρωπος όλων των εποχών και δεν τον θεωρούμε τέτοιο. Σαπιοκοιλιάς είναι και όχι βλάκας. Είμαστε βέβαιοι ότι τον προστατεύουν στρατιές του παρακράτους, για να μην αποτελέσει την τελευταία και πιο "μοδάτη" επιδαπέδια "διακόσμηση" των δρόμων της πρωτεύουσας.
Από τη στιγμή που ο Γιώργος και η συνδικαλιστική "συμμορία" του ανέλαβαν να μας βάλουν στο ΔΝΤ, οι "διαπλεκόμενοι" τούς πρόσφεραν την "υποστήριξη" που είχαν ανάγκη. Την είχαν ανάγκη αυτήν την υποστήριξη, εφόσον θίγονταν οι πάντες από το ΔΝΤ. Αυτή είναι η προδοσία του Γιώργου. Η απόλυτη έκφραση του παπανδρεϊσμού. Διασπάστηκε ο "πυρήνας" του ΠΑΣΟΚ από τον "κορμό" του. Οι προδότες και διεφθαρμένοι παπανδρεϊστές θα γίνουν πλούσιοι και στη συνείδηση του λαού θα τα χρεωθούν όλα οι αφελείς και άσχετοι ΠΑΣΟΚΟΙ. Αυτήν την εντολή έλαβε ο Γιώργος και αυτήν εκτελεί. Έτσι ρευστοποιεί την οικογενειακή του περιουσία. Πληρώνει τον παπανδρεϊκό πυρήνα και χρεώνει τη ζημιά σε όλους τους υπόλοιπους.
Στην κυριολεξία για τα συμφέροντα δέκα οικογενειών και τα μπόνους των υπαλλήλων τους μπήκαμε στο ΔΝΤ. Τα συμφέροντα των οικογενειών των κομματαρχών. Τα συμφέροντα των οικογενειών των διαπλεκομένων. Τα συμφέροντα των "εξαπτέρυγων" αυτών. Τα συμφέροντα των υπαλλήλων τους, είτε αυτοί εργάζονται στα κανάλια τους είτε στις τράπεζές τους. Μιλάμε για συνενοχή όλου του κατεστημένου της μεταπολίτευσης. Του φασιστικού κατεστημένου, που υπήρχε πάντα στην Ελλάδα. Το κατεστημένο, το οποίο μας οδήγησε στη Χούντα και μετά την πτώση της επανεμφανίστηκε αύτανδρο για τις "εισπράξεις". Του φασιστικού κατεστημένου, το οποίο υπήρξε το "χαφιεδάτο" της κρατικής ασφάλειας.
Αυτό το κατεστημένο ήταν που συνέθεσε τον παπανδρεϊκό "πυρήνα" της μεταπολίτευσης. Το κατεστημένο, το οποίο "στελεχώθηκε" από τους παλιούς χαφιέδες της μοναρχίας και πλαισιώθηκε από τους νέους της "αριστεράς και της προόδου". Τους διαβόητους πράκτορες του "Πολυτεχνείου". Το φασιστικό κατεστημένο, το οποίο μονοπώλησε την εξουσία και πλούτισε από τη λεηλασία του λαού και χωρίς το ΔΝΤ κινδυνεύει όχι απλά να χάσει αυτήν την εξουσία, αλλά να μπει φυλακή. Μέσα στον ίδιο "χυλό" βρίσκονται από τον Λάτση, τον Μπόμπολα και τον Παπανδρέου μέχρι τον Μητσοτάκη, τον Βενιζέλο, τον Καρατζαφέρη, τον Νανόπουλο, τον Παναγόπουλο και τον Παπαχελά ή τον Καψή. Τα παιδιά του Κολεγίου και το χειρότερο "κατακάθι" από τους γαλατάδες τους.
Ακόμα δηλαδή και ο "αριστερός" Κουβέλης σ' αυτό το "παιχνίδι" παίζει. Ο υπουργός δικαιοσύνης του Μητσοτάκη στο βρόμικο 89. Ο υπουργός δικαιοσύνης στην πιο σκοτεινή περίοδο της δικαιοσύνης μετά τη συνεργασία της με τους Ναζί. Αυτός ο "αριστερός" παίζει στο ίδιο παιχνίδι με όλους αυτούς και απλά παίζει διαφορετικό ρόλο. Δεν τους χρειάζονταν η ψήφος του υπέρ του ΔΝΤ, όπως αυτή του Καρατζαφέρη και γι' αυτό δεν του τη ζήτησαν. Τους χρειάζονταν η δήθεν ιδεολογική "οργή" του.
Αυτός είναι που διέλυσε τον Σύριζα ακριβώς στη εποχή που βόλευε τον Παπανδρέου και το ΔΝΤ. Στην εποχή όπου παίρνονταν τα εγκληματικά αντιλαϊκά μέτρα και όλοι αυτοί φοβούνταν τις "διαρροές" του ΠΑΣΟΚ προς τα αριστερά. Ένας Σύριζα με δύναμη πάνω από 7% θα μπορούσε να γίνει μια λεκάνη απορροής της πασοκικής δυσαρέσκειας και αυτό δεν τους βόλευε. Το διέλυσαν αυτό σε μικρά και άρα άχρηστα κομμάτια του 2% και με αυτόν τον τρόπο έφραξαν τη διαρροή του ΠΑΣΟΚ από τα "αριστερά". Όλα αυτά χάρη στον Κουβέλη. Χάρη στον "αριστερό" με τα δεκαεπτά ακίνητα και τα εκατό εκατομμύρια δραχμές μόνο σε καταθέσεις στην Ελλάδα. Ο "αριστερός" με τις καταθέσεις επιχειρηματία, χωρίς να έχει επιχείρηση. Υπάλληλοι των ίδιων αφεντικών και άρα συνάδερφοι μεταξύ τους είναι η Τζούλια, ο Κουβέλης και ο Καρατζαφέρης.
Γι' αυτόν τον λόγο όλα τα κανάλια των διαπλεκομένων ήταν υποχρεωτικά υπέρ της εισόδου μας στο ΔΝΤ. Δεν τους "έπαιρνε" να κάνουν ούτε τους στοιχειώδεις παραπλανητικούς ελιγμούς. Να χωριστούν σε "ψευδοστρατόπεδα" όπως κάνουν συνήθως, για να πιάνουν όλες τις πλευρές. Δεν έβρισκαν πουθενά κοινωνικούς σύμμαχους με όμοια άποψη με τη δική τους. Έτσι αναγκαστικά έπαιξαν στο έργο ..."οι ελάχιστοι εναντίον όλων" ...Οι έχοντες και οι κατέχοντες εναντίον ολόκληρου του λαού.
Γι' αυτόν τον λόγο προσπάθησαν απροκάλυπτα να κάνουν πλύση εγκεφάλου στον ελληνικό λαό. Να το παρουσιάσουν περίπου σαν μονόδρομο. Γι' αυτόν τον λόγο ανάγκασαν όλα τα κανάλια να συντονιστούν στην προπαγάνδα. Τα δικά τους κανάλια έδιναν τον ρυθμό και όλα τα υπόλοιπα ακολουθούσαν. Αναγκαστικά… γιατί εκβιάζονταν από το παρακράτος της διαπλοκής. Το κανάλι του Κουρή, το οποίο εκβιαζόταν για τα πλαστά τιμολόγια. Το κανάλι του Κυριακού, το οποίο εκβιαζόταν για τα ελλείμματα στον Πανελλήνιο και τους λιμενοβραχίονες της βίλας του.
Οι πάντες ακολουθούσαν το κανάλι των Μπομπολαίων, των Βαρδινογιαννέων και των Λαμπράκηδων. Το "Megalo" κανάλι της διαπλοκής. Το κεντρικό κανάλι του παρακράτους. Όλοι οι πονηροί επί του έργου. Αυτοί, οι οποίοι δήθεν υποστήριξαν τον Βενιζέλο και "έχασαν" από τον Γιωργάκη, ανέλαβαν στη συνέχεια να κάνουν την "αγιογραφία" του. Ανέλαβαν να προβάλουν το διεθνές του "προφίλ". Η Τρέμη του Κοσκωτά. Ο Πρετεντέρης του Συγκροτήματος. Ο Καψής και ο Στραβελάκης ως συμμαθητές του Τζίγγερ στο Κολέγιο. Ο Τσίμας, του οποίου του άρεσε να ταξιδεύει με έξοδα της Siemens. Αυτοί ανέλαβαν έναν άνευ προηγουμένου "βομβαρδισμό" του ελληνικού λαού με ψέματα.
Αυτοί ανέλαβαν να κάνουν το casting των προσώπων, τα οποία θα έμπαιναν στα σπίτια των πολιτών, για να τους πείσουν για τον "μονόδρομο" του ΔΝΤ. Αυτοί ανέλαβαν να εμφανίζουν σαν περίπου "γραφικούς" όλους όσους είχαν διαφορετική άποψη περί ΔΝΤ. Όλους όσους έβγαιναν και κατάγγελλαν αυτήν την πράξη εθνικής υποταγής. Τους παρουσίαζαν σαν τρελούς, οι οποίοι αρνούνταν την "πραγματικότητα" του ΔΝΤ. Τους παρουσίαζαν όμως και δεν τους καλούσαν. Αυτό είναι και το νέο ρεκόρ τους. Στο μεγαλύτερο πρόβλημα, που αντιμετώπισε ποτέ η χώρα, ΔΕΝ ΚΑΛΕΣΑΝ ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΗ ΤΗΣ ΑΛΛΗΣ ΑΠΟΨΗΣ. Όταν δεν καλούσαν κάποιον από τους Γκέμπελς της κυβέρνησης, καλούσαν πολύ συγκεκριμένους "αντιπάλους" της. Όταν δεν καλούσαν τη Ντόρα, καλούσαν τον Καρατζαφέρη και το αντίστροφο.
Η επιχείρηση “πλύση εγκεφάλου” ήταν πρωτοφανούς εντάσεως. Χρησιμοποίησαν όλα τα μέσα και όλες τις μεθόδους. Όπου δεν μπορούσαν να "πληγώσουν" τους Έλληνες, προσπαθούσαν να τους "αρρωστήσουν". Όπου δεν έπιανε το "ξίφος" της παραπληροφόρησής τους, έριχναν παθογόνους "ιούς" της αποχαύνωσης. Όταν το Mega τρομοκρατούσε τον κόσμο με τη χρεοκοπία, τα άλλα "αδελφά" κανάλια της διαπλοκής επιχειρούσαν να τον αποχαυνώσουν. Οι πάντες έπαιζαν στο ίδιο έργο, αλλά με ρόλους διαφορετικούς. Όταν στο Mega μάς "μάλωνε" η Τρέμη, το άλλο κανάλι των Βαρδινογιάννηδων έδειχνε σε καθημερινή βάση τον κώλο της Τζούλιας. Το κανάλι των Βαρδινογιάννηδων, το οποίο διευθύνεται από τον Εβραίο Κάρολο Αλκαλάι. Όποιος δεν πείθονταν από την Τρέμη, έπρεπε ν' αποχαυνώνεται από τη Τζούλια. Τυχαίο;
Ας ψάξει κάποιος να δει τις ημερομηνίες που έγιναν όλα αυτά τα πράγματα και θα διαπιστώσει μερικές πραγματικά "σατανικές" συμπτώσεις. Η πρώτη τσόντα της μεταπολίτευσης με "επώνυμη" Ελληνίδα —εντελώς "συμπτωματικά"— βγήκε στη δημοσιότητα την ημέρα της ανακοίνωσης της εισόδου μας στο ΔΝΤ. Την ώρα που ο Παπανδρέου "ξεβράκωνε" την Ελλάδα από το Καστελόριζο, οι Έλληνες δεν έβλεπαν τον "κώλο" της, αλλά έβλεπαν τον κώλο της Τζούλιας. Την ώρα που οι Έλληνες έπρεπε να ψάχνουν να βρουν τι συμβαίνει, κάποιος τους απέσπασε την προσοχή, δείχνοντάς τους έναν "κώλο". Ας ψάξει κάποιος να βρει τους χρηματοδότες του Σηρινάκη. Ας ψάξει να βρει αν υπάρχουν "δίαυλοι" συμφερόντων μεταξύ της βαρδινογιάννικης Audio Visual και τις πορνοεταιρείας Sirina. Γιατί έχουμε την υποψία ότι μπορεί τα ευρώ, που πήρε η Τζούλια, "μυρίζουν" πετρέλαιο Κορίνθου και λίγο ζωνιανό χασίς;
Κατάλαβε ο αναγνώστης τι ακριβώς έγινε; Οι διεθνείς τοκογλύφοι και οι τοπικοί μεγιστανοχαφιέδες τους έβλεπαν τη δική τους καταστροφή να έρχεται από μια ενδεχόμενη αδυναμία της Ελλάδας να τους πληρώσει τις κλεψιές και τις τοκογλυφίες. Οι τοκογλύφοι ήθελαν άμεσα τα χρήματά τους και μόνον ο Γιωργάκης μπορούσε να τους τα υποσχεθεί, σε περίπτωση που θα καταλάμβανε την εξουσία. Αμοιβή του η εξουσία —και τα δωρεάν ταξίδια—, αλλά αμοιβή της οικογένειας —που έβλεπε το μέλλον της στην Ελλάδα να τελειώνει— ήταν τα ποσοστά από το ελληνικό δημόσιο χρέος. Είναι βέβαιο ότι η οικογένεια παίρνει ποσοστά από τα τεράστια ποσά που πληρώνει το ελληνικό κράτος στους τοκογλύφους. Με βάση τις τιμές της πιάτσας υπολογίζουμε ότι η "μπάζα" της οικογένειας θα υπερβεί τα 2,5 δις ευρώ. Λίγο πιο πάνω από τις εισπράξεις των βιβλίων του μέγα συγγραφέα Νίκου Παπανδρέου.
Τα υπόλοιπα είναι γνωστά. Με ευθύνη της κυβέρνησης —και άρα του προδότη Γιώργου— δημιουργήθηκε τεχνητή κρίση δανεισμού της χώρας και βρεθήκαμε κάτω από τη "μπότα" του ΔΝΤ. Με "άλλοθι" την αποφυγή της χρεοκοπίας βγήκε στο "σφυρί" ολόκληρη η χώρα. Μιλάμε για "άλλοθι" και όχι για πραγματικότητα, γιατί ό,τι λένε οι υποστηρικτές του ΔΝΤ είναι ψέμα. Τόσο οι ΠΑΣΟΚΟΙ υπουργοί του παπανδρεϊσμού όσο και τα "εξαπτέρυγά" τους τύπου Μπακογιάννη και Καρατζαφέρη. Όλοι αυτοί απλά τρομοκρατούν τον λαό, γιατί αυτό τους επέβαλαν να κάνουν τα αφεντικά τους. Όλοι μιλάνε για μισθούς και συντάξεις, που δεν θα καταβάλλονταν, αν δεν παίρναμε τα χρήματα του ΔΝΤ, γνωρίζοντας ότι αυτό είναι ψέμα. Τεράστιο ψέμα. Γιατί; Γιατί κανένας μισθός και καμία σύνταξη δεν δίνεται εξαιτίας αυτών των χρημάτων.
Με χρήματα των Ελλήνων πληρώνονται τα πάντα και γι' αυτόν τον λόγο άλλωστε υπάρχουν οι μειώσεις. Οι μειώσεις των μισθών και των συντάξεων ήταν το κόστος της "χρεοκοπίας", που για τον λαό ήταν αναπόφευκτη. Αν παίρναμε τα χρήματα που ισχυρίζονται όλοι αυτοί ότι παίρνουμε, δεν θα είχαμε μειώσεις, γιατί τα πάντα θα γέμιζαν με φρέσκο ΔΝΤήσιο χρήμα. Αυτό όμως δεν συμβαίνει. Στην πραγματικότητα τα χρήματα, τα οποία παίρνουμε από το ΔΝΤ, δεν περνάνε ούτε "ξυστά" από την Ελλάδα. Βγαίνουν από τα ταμεία του ΔΝΤ και μπαίνουν κατ’ ευθείαν στους τραπεζικούς λογαριασμούς των τοκογλύφων. Από τα χρήματα του ΔΝΤ πληρώνεται ο Σόρος, ο Μπάφετ ή ο Μπόμπολας με τον Βαρδινογιάννη και όσοι έχουν ελληνικά ομόλογα στην κατοχή τους, αλλά όχι ο Έλληνας υπάλληλος ή συνταξιούχος. Ούτε ένα ευρώ από το ΔΝΤ δεν έχει μπει στα ταμεία των Ελλήνων.
Ψεύτες είναι όλοι τους. Όποιος το αμφισβητεί αυτό, ας μας αποδείξει την αλήθεια των ισχυρισμών του. Ας μας πει ο "πατριώτης" Καρατζαφέρης, για παράδειγμα, με ποια χρήματα του ΔΝΤ καλύφθηκε έστω και μία "τρύπα" στα ελληνικά έξοδα. Να μας πει ο πατριδοκάπηλος, που "δουλεύει" αγράμματους γέρους και γριές, ότι η τάδε ή η δείνα κοινωνική ομάδα τρώει ψωμάκι ή ζεσταίνει το κοκαλάκι της εξαιτίας των δανείων του ΔΝΤ. Να μας υποδείξει πραγματικά έξοδα των Ελλήνων, τα οποία πληρώνονται από τα δάνεια του ΔΝΤ και όχι τις αποπληρωμές των ομολόγων των τοκογλύφων. Αυτή είναι η αλήθεια. Με τα δικά μας χρήματα εξακολουθούμε να ζούμε και απλά υποθηκεύουμε την πατρίδα μας, για να ξεπληρωθούν τα ομόλογα των "καταλληλότερων" πρωθυπουργών ...για τη Goldman Sachs. Αυτό είναι το τελευταίο ελληνικό δράμα. Προδόθηκαν οι Έλληνες από τους ηγέτες τους.
Οι ξένοι κατακτητές ξαναμπήκαν στην Ελλάδα. Απλά δεν φοράνε τις γνωστές μαύρες στολές των "Ναζί", αλλά τα πολυτελή κουστούμια των "Ναζίμενς". Δεν μας βομβαρδίζουν με πραγματικές βόμβες, αλλά με τοκογλυφικά ομόλογα και δάνεια, τα οποία κάνουν τις ίδιες και μεγαλύτερες ζημιές. "Νύχτα" παραδόθηκε ο ΟΤΕ στους Γερμανούς. Νύχτα και βεβαίως τζάμπα. Τι σημαίνει αυτό για την ελληνική οικονομία και τον ελληνικό λαό; Αρκεί να σκεφτεί ο αναγνώστης το εξής απλό. Ολόκληρη η τερατώδης Ρωσία αναγκάζεται να απολύσει εκατό χιλιάδες δημοσίους υπαλλήλους, για να εξοικονομήσει ένα δισεκατομμύριο ευρώ τον χρόνο. Σε μια τεράστια Γαλλία ήρθε σε σύγκρουση η πολιτική της ηγεσία με τον λαό, για να εξοικονομηθούν σε δύο χρόνια δέκα δισεκατομμύρια ευρώ. Για πέντε δις ευρώ τον χρόνο ο Σαρκοζί έγινε μισητός στους Γάλλους.
Όμως, ενώ στην τεράστια Γαλλία οι πολλοί θυμώνουν για τα λίγα που θα δώσουν στη μικρή Ελλάδα, οι λίγοι πετάνε στα σκουπίδια τα πολλά. Στα σκουπίδια πετιέται για τους Έλληνες ο ΟΤΕ. Ο χρυσοφόρος ΟΤΕ. Ο ΟΤΕ, ο οποίος έχει ετήσια κέρδη κάτι λιγότερο από τρία δις τον χρόνο. Ο ΟΤΕ, ο οποίος με τα τεράστια κέρδη του θα μπορούσε να "συμπληρώνει" επ' άπειρον τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων, χωρίς ποτέ να χρειαστούμε δάνεια από τους τοκογλύφους. Ο ΟΤΕ, ο οποίος μέσω της διαφθοράς παραδόθηκε δωρεάν στους Γερμανούς. Μόνον από τις υπερτιμολογήσεις των γερμανικών προϊόντων, τα οποία αναγκαστικά κατανάλωνε ο ΟΤΕ, οι Γερμανοί είχαν εξασφαλίσει τα αναγκαία χρήματα για την "αγορά" του. Με δικά μας χρήματα άρπαξαν τον ΟΤΕ από τα χέρια μας.
Οι Γερμανοί, οι οποίοι μας ανάγκαζαν να διατηρούμε μια εταιρεία με ετήσια κέρδη στα επίπεδα των τριών δις στην χρηματιστηριακή αξία των τριών δις. Παγκόσμιο ρεκόρ. Να μπορεί ακόμα και ένας άνεργος με μια εγγυητική επιστολή διάρκειας ενός έτους να εξαγοράσει σε έναν χρόνο εταιρεία με κέρδη 3 δις. Αυτό έκαναν οι Γερμανοί. Οι Γερμανοί, οι οποίοι τα λίγα ψίχουλα που μας έδωσαν, δήθεν για "αγορά", μας ανάγκασαν να τα κάνουμε πρόωρες συντάξεις ΟΤΕτζήδων, για να μην πληρώσουν αποζημιώσεις απολύσεων οι ίδιοι. Ήθελαν την εταιρεία "υγιή" και μας φόρτωσαν και τα έξοδα "εξυγίανσης". Οι Γερμανοί, οι οποίοι μας "καταγγέλλουν" σαν διεφθαρμένους και είναι οι σχεδόν αποκλειστικοί διαφθορείς του ελληνικού κράτους. Οι "ηθικολόγοι", που τώρα τους κυνηγάνε οι Αμερικανοί, γιατί έχουν βρομίσει το σύμπαν.
Νύχτα ο Γιωργάκης παρέδωσε ό,τι είχε απομείνει από τον ΟΤΕ στους Γερμανούς. Όχι μόνον "πουλήσαμε" δωρεάν μια από τις πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις στον κόσμο, αλλά και τα λίγα χρήματα που εισπράξαμε ήταν για "ζημιά". Όχι μόνον παραδώσαμε δωρεάν μια από τις πιο σημαντικές επιχειρήσεις για την ασφάλεια της χώρας, αλλά μας απαγορεύουν να τιμωρήσουμε και τους διεφθαρμένους. Ο διαβόητος Σκαρπέλης, ο οποίος άνοιξε την "κερκόπορτα" του ΟΤΕ στους Γερμανούς, ακόμα εκτός φυλακής βρίσκεται. Ο αγνώστου διαμονής δωσίλογος Βουρλούμης "αναζητείται" για κακουργήματα. Ο Γιωργάκης θα τους "τιμωρήσει" στο όνομα της "κάθαρσης" και των εθνικών συμφερόντων. Ο Παπανδρέου θα "τιμωρήσει" αυτούς τους επιφανείς ήρωες του παπανδρεϊσμού.
Ήδη τώρα που μιλάμε ετοιμάζεται η διάλυση και η εκποίηση της ΔΕΗ. Έχουν βάλει στο "κόλπο" της "πράσινης" ανάπτυξης τους αφελείς "επενδυτές" και προσφάτως τους απελπισμένους αγρότες, για να τη λεηλατήσουν πιο εύκολα. Δημιουργούν χιλιάδες συνενόχους για μια εταιρεία, για την οποία ήδη γνωρίζουν σε ποια χέρια θα καταλήξει. Εντελώς παράνομα βάζουν μια εταιρεία εισηγμένη στο χρηματιστήριο —όπως η ΔΕΗ— να "επιδοτεί" την "πράσινη" ανάπτυξη μόνο και μόνο για να πληρώνουν με τα χρήματα του κόσμου τη διάλυση της περιουσίας του κόσμου. Ταυτόχρονα αλλάζει χέρια μέσα σε μια νύχτα η δημόσια ακίνητη περιουσία. Τον ΟΣΕ θα τον πουλήσουν για παλιοσίδερα. Το αμύθητης αξίας αεροδρόμιο του Ελληνικού —και την τελευταία ευκαιρία για να σωθεί η Αθήνα— θα το μετατρέψουν σε ένα πολυεθνικό πορνείο.
Αεροδρόμια, λιμάνια, οδικά δίκτυα έχουν παραδοθεί σε ξένους. Οι αρχαιολογικοί χώροι θα μετατραπούν σε ιδιωτικές Disney Land. Η Αγροτική Τράπεζα και ένα τεράστιο ποσοστό της ελληνικής αγροτικής γης θα πουληθεί για ψίχουλα σε ξένους. Η αγορά έτσι κι αλλιώς έχει παραδοθεί άνευ όρων στις πολυεθνικές και τα καρτέλ. Ό,τι δεν θα τολμούσε να κάνει ο πιο αδίστακτος δωσίλογος της κατοχής με την ασφάλεια της κουκούλας, το κάνει ο ΓΑΠας με την "κουκούλα" της βλακόφατσάς του, καθιστώντας την ως τη μάσκα της απόλυτης μεταμφίεσης. Μιλάμε για έναν ολέθριο "τζόκερ", ο οποίος εκμεταλλεύεται τη χασικλίδικη παραμόρφωσή του, η οποία μοιάζει με "χαμόγελο".
Αυτός, ο οποίος υποτίθεται ήταν οπαδός της "συμμετοχικής" δημοκρατίας και ήθελε να βάλει τον λαό ν' "αποφασίζει" με δημοψηφίσματα μόνος του για τα πάντα, αποφάσισε μόνος του για τα πιο κρίσιμα θέματα του τελευταίου αιώνα. Αυτός, ο οποίος θα έδινε στον λαό το "δικαίωμα" ν' αποφασίζει για το πού θα αναπαράγεται η καρέτα-καρέτα, αποφάσισε μόνος του να στερήσει από τους Έλληνες το "δικαίωμα" ν' αναπαράγονται. Ο "δημοκράτης", που, όταν ρωτήθηκε γιατί δεν έκανε δημοψήφισμα για το ΔΝΤ, απάντησε ότι δεν έκανε, γιατί απλούστατα γνώριζε το αποτέλεσμα. Προφανώς ο "δημοκράτης" δημοψηφίσματα κάνει μόνον όταν το ήδη γνωστό αποτέλεσμα τον βολεύει στο να μοιραστεί ευθύνες. Αυτό απάντησε το κουτορνίθι.
Τώρα αυτός ο "δημοκράτης" έχει ν' αντιμετωπίσει ένα άλλο πρόβλημα και το επιχειρεί και πάλι "δημοκρατικά". Ο διορισμένος από τους τοκογλύφους και τους Πακιστανούς αρχηγός του ΠΑΣΟΚ θέλει ν' αποκτήσει τον απόλυτο έλεγχο της υποτιθέμενης κομματικής δομής, αλλάζοντας τον εκλογικό νόμο. Θέλει να είναι αυτός, ο οποίος θα διορίζει μόνος του τους βουλευτές, για να μην κινδυνεύει στο μέλλον υποτίθεται από "στάσεις" τύπου Βενιζέλου. Γι' αυτόν τον λόγο βάζει τον "σημαντικό" και "αναντικατάστατο" Ραγκούση να νομοθετήσει. Να χρησιμοποιήσει το "κύρος" του στον "επιστημονικό" χώρο των ταχυφαγείων, για να μεταρρυθμίσει τη δημοκρατική μας λειτουργία ...Να βάλει λίγο "κέτσαπ" στην άνοστη δημοκρατία μας.
Γιατί το κάνει αυτό; Γιατί χρειάζεται χρόνο, για να φέρει σε πέρας την αποστολή, η οποία θα του εξασφαλίσει τα μερίδια στην αρπαγή. Τώρα, το μόνο που φοβάται, γιατί απειλεί τα συμφέροντά του, είναι μήπως πέσει άκαιρα η κυβέρνησή του. Μήπως τον ρίξουν οι δικοί του βουλευτές, οι οποίοι φοβούνται πλέον να έρθουν σε επαφή με τους ψηφοφόρους τους. Γι' αυτόν τον λόγο με αυτόν τον νόμο επιχειρεί να τους "εκβιάζει" πολύ πριν τον εφαρμόσει. Εκβιάζει τους "ανήσυχους", δείχνοντάς τους το μέλλον και την τιμωρία τους. Αυτό δεν έρχεται σε αναντιστοιχία με αυτά που είπε ότι …δεν τον ενδιαφέρει καν μια δεύτερη θητεία.
Πράγματι δεν τον ενδιαφέρει τον Παπανδρέου μια δεύτερη θητεία. Αρκεί όμως η πρώτη να είναι πλήρης. Γιατί; Γιατί μόνον με μια πλήρη θητεία εξασφαλίζει τα ποσοστά που του αντιστοιχούν. Τα ποσά, τα οποία εκταμιεύονται από το ΔΝΤ, είναι συνδεδεμένα με τις ημερομηνίες λήξεως των ομολόγων των τοκογλύφων και άρα δεν μπορούν να εκταμιευτούν νωρίτερα από αυτές. Αν για τον οποιονδήποτε λόγο χάσει ο Γιώργος την εξουσία, τότε η συμφωνία δεν ισχύει, γιατί δεν μπορούν οι τοκογλύφοι να εισπράξουν το σύνολο του ποσού και άρα δεν μπορεί ο ΓΑΠας να απαιτήσει το σύνολο των ποσοστών του. Αυτό είναι το πρόβλημά του.
Γνωρίζει από τώρα ότι το κόλπο του ΔΝΤ απαιτεί ένα "βάθος" χρόνου, για να έρθει εις πέρας. Πρέπει να τελειώσουν οι προθεσμίες μιας αλυσίδας ομολόγων, ώστε να μετατραπούν σε ενυπόθηκα δάνεια και ο ΓΑΠας να πάρει τα ποσοστά του. Δεν μπορεί αυτό ν' αλλάξει. Δεν μπορούν ν' αλλάξουν οι προθεσμίες, επειδή αυτός "βιάζεται". Το συνολικό ποσό της "βοήθειας" μπορεί να υπολογίστηκε εξ’ αρχής, αλλά απαιτείται συγκεκριμένος χρόνος για την εκταμίευσή του. Αυτό είναι το πρόβλημα. Γνωρίζει ο ΓΑΠας ότι, αν δεν αντέξει ο ίδιος στον χρόνο που απαιτείται, για να εξυπηρετήσει τους τοκογλύφους, θα υπάρξει πρόβλημα. Θα υπάρξει πρόβλημα και για τον ίδιο, εφόσον θα πάθουν ζημιά αυτοί από τους οποίους περιμένει πληρωμή. Άλλος δεν υπάρχει να κάνει τη δουλειά και έτσι και τα δικά του μερίδια τίθενται σε αμφισβήτηση.
Ταυτόχρονα όμως πρέπει να λύσει και το πρόβλημα της "επόμενης" ημέρας. Βάζοντας τα θεμέλια της ολοκλήρωσης της αποστολής του στην Ελλάδα, μεριμνά και για τη μελλοντική του επιβίωση. Είναι ορατό και στον πλέον αδαή ότι έχει αρχίσει να ψάχνει τρόπο "διαφυγής" από τη χώρα. Γι' αυτόν τον λόγο πήγε το τελευταίο εικοσαήμερο στη Νέα Υόρκη. Πήγε να δώσει αναφορά στα αφεντικά του, που είναι το εβραϊκό λόμπι στις ΗΠΑ και ταυτόχρονα πήγε να ζητήσει την "προστασία" τους. Πώς γίνεται αυτή η προστασία; Με τη "μετακίνησή" του σε ένα αξίωμα της διεθνούς κοινωνίας. Ένα "προστατευμένο" αξίωμα, όπως είναι αυτό του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ. Μπορεί να το διεκδικήσει, εφόσον γι' αυτόν τον λόγο υπάρχει αυτό το αξίωμα. Για να προστατεύονται τα σκουπίδια του συστήματος. Όπως κάποτε ο εγκληματίας πολέμου Κούρτ Βάλτχαϊμ …Ή το κουμάσι από το Κουμάσι ο Κόφι Ανάν και σφουγγοκολάριος της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ.
Αυτά γνωρίζει ο Γιωργάκης και γι' αυτό ξέρει ότι τον "παίρνει" να τα διεκδικεί. Όμοιος με τους παραπάνω είναι και επιπλέον του "χρωστάνε" οι Εβραίοι. Του "χρωστάνε" οι τοκογλύφοι, που "υποθήκευσε" μια χώρα, για να τους πληρώσει τα "πέτσινα" ομόλογα. Πρέπει να τον "προστατεύσουν" οι τοκογλύφοι, για να κρατήσει το στόμα του κλειστό. Πρέπει να του εξασφαλίσουν μόνιμη και νόμιμη φρουρά, για να μην κινδυνεύει, αλλά και να μην δίνει στόχο στα θύματά του. Ο Γιωργάκης γνωρίζει πως όταν εξαιτίας του ολοκληρωθεί η καταστροφή της Ελλάδας, θα του είναι αδύνατον να επιστρέψει σ' αυτήν. Θα του είναι αδύνατον να γυρίσει και να κατοικήσει ανάμεσά στα θύματά του στην εποχή μετά τη δωσιλογική του πρωθυπουργία. Θα είναι αδύνατον στον δισεκατομμυριούχο Παπανδρέου να κατοικήσει σε μια Ελλάδα που λιμοκτονεί.
Για ένα πράγμα εμείς είμαστε σίγουροι. Σ' αυτήν τη ζωή όλα πληρώνονται. Ειδικά στην Ελλάδα, η οποία δεν αλλάζει τη συμπεριφορά της μέσα στους αιώνες. Εμείς θα θυμίσουμε στον Γιώργο δύο ονόματα, τα οποία, ως αγράμματος, είναι βέβαιον ότι δεν τα γνωρίζει. Δύο ονόματα προδοτών, οι οποίοι συνεργάστηκαν με ξένους ιμπεριαλιστές και είχαν την ίδια σχεδόν τύχη. Ο ένας είναι ο βουλευτής της Αρχαίας Αθήνας ο Λυκίδης, ο οποίος συνεργάστηκε με τους Πέρσες και μόλις τον αντιλήφθηκαν οι Έλληνες τον έλιωσαν με τις πέτρες. Ο δεύτερος είναι πολύ πιο πρόσφατος και είναι ο Περρωτής. Ποιος ήταν αυτός; Αυτός ήταν ο δωσίλογος κατοχικός νομάρχης Καλαμάτας. Εκείνος, ο οποίος λυντσαρίστηκε από τον λαό, όταν έφυγαν οι Ναζί προστάτες του.
Γιατί αναφερόμαστε σ' αυτά τα δύο παραδείγματα; Για ν' αποδείξουμε ότι μερικά πράγματα δεν αλλάζουν μέσα στους αιώνες. Δεν αλλάζουν οι Έλληνες και δεν αλλάζουν οι απόψεις τους για την προδοσία και τους προδότες. Πρόσφατα είμαστε αυτήκοοι μάρτυρες της επιβεβαίωσης αυτής της άποψης. Μια απλή γυναίκα της γειτονιάς —που δεν έχει πειράξει στη ζωή της ούτε κουνούπι— "αναρωτήθηκε" δημοσίως πώς και δεν βρίσκεται ένας "χριστιανός" να εκτελέσει τον δωσίλογο. Να σκοτώσει σαν το κτήνος αυτόν, ο οποίος ξεπουλά την Ελλάδα και το μέλλον των παιδιών της. Αυτά δεν αλλάζουν ποτέ στην Ελλάδα και πρέπει να χαιρόμαστε γι' αυτό.
Ας γνωρίζει ο Γιώργος ότι αυτή είναι η τύχη, που έχουν συνήθως οι δωσίλογοι. Πακιστανοί τον ψήφισαν ως αρχηγό και ας δει πακιστανικά βίντεο, για να καταλάβει πού φτάνουν οι όχλοι όταν οργίζονται. Πάντα να έχει υπόψη του ότι δεν θα είναι μονίμως ελεγχόμενα τα πράγματα. Σε κάποια στιγμή θα ξεφύγουν τα πράγματα από τον έλεγχο και ο κόσμος θα οχλοποιηθεί. Ας προσέχει από τώρα, γιατί οι Έλληνες είναι πολύ θυμωμένοι μαζί του. Δεν είναι πλέον ο ΓΑΠας Γιωργάκης, που οι Έλληνες έσπαγαν πλάκα με την ύπαρξή του. Δεν είναι πλέον ο ΓΑΠας ο χασικλής, ο άβουλος γιος της Μαργαρίτας. Είναι ο προδότης της Ελλάδας και πληρωμένος εισπράκτορας των διεθνών τοκογλύφων.
Το μήνυμά του το έχει πάρει ήδη. Ήδη βλέπουμε να τον διακατέχει κάτι από το "Σύνδρομο Κίσσιγκερ". Το σύνδρομο, που έχει κάποιος —συνήθως Εβραίος—, ο οποίος υποσυνείδητα φοβάται να βρίσκεται στην Ελλάδα. Το σύνδρομο όλων των ομοεθνών του ΓΑΠα. Αυτό μας δείχνει ο Εβραίος ΓΑΠας με τη συμπεριφορά του. Μπορεί να φύγει από την Ελλάδα για τον πιο ασήμαντο λόγο. Ολόκληρος πρωθυπουργός της Ελλάδας —και σε περίοδο μεγίστης κρίσης— έφυγε, για να παραβρεθεί σε εγκαίνια σούπερ μάρκετ στα Σκόπια. Όλα αυτά ένα πράγματα δείχνουν. Δείχνουν ότι του αρκεί να βρίσκεται εκτός Ελλάδας, για να αισθάνεται ασφαλής.
Τον "γιούχαραν" ήδη σε δημόσιες εμφανίσεις του και είναι βέβαιον πως όσο δυσκολεύουν τα πράγματα κάποιοι πιο θερμοκέφαλοι θα θελήσουν να ξεφύγουν από τον ήπιο προπηλακισμό. Κάποιοι θα θελήσουν να τον "αγγίξουν" και εκεί θ' αρχίσουν τα πράγματα και δυσκολεύουν. Προφήτες δεν είμαστε, αλλά είμαστε απολύτως βέβαιοι ότι ο Γιώργος θα φύγει από αυτόν τον Πλανήτη με παράπονα και κλάματα. Όσο και να γυμνάζεται, δεν θα του φτάνει για να τρέξει να σωθεί. Τσάπες, σφυριά και φτυάρια μπορεί να είναι οι τελευταίες του εικόνες από τα επιτεύγματα του ανθρώπινου πολιτισμού. Ας ρωτήσει τον Πολυζωγόπουλο, ο οποίος είδε το trailer του "έργου" στη soft εκδοχή του με τα παπούτσια.
Όμως, ο Παπανδρέου δεν είναι ο μόνος που θα κινδυνεύσει. Θα κινδυνεύσουν και όλοι όσοι κρύβονται πίσω του. Όλοι όσοι τον έβαλαν να μας "σφάξει" για τα δικά τους κέρδη. Όλοι όσοι σήμερα μετράνε τα κέρδη τους από τα χρήματα του ΔΝΤ. Όλοι όσοι βλέπουν τους λογαριασμούς τους να γεμίζουν, κάθε φορά που ξεπληρώνουμε με το "αίμα" μας τους τοκογλύφους. Τουλάχιστον ο Γιώργος έχει τη στοιχειώδη εξυπνάδα να ψάχνει καταφύγιο στο εξωτερικό. Οι πίσω από αυτόν τι νομίζουν ότι θα κάνουν; Νομίζουν ότι θα ζουν ως μεγιστάνες ανάμεσα σε εκατομμύρια λιμοκτονούντες; Νομίζουν ότι θα περιφέρονται με τα Ferrari τους στο βαλκανικό "Μπαγκλαντές"; Θα ζουν το "όνειρό" τους στην "εφιαλτική" για τους υπόλοιπους Ελλάδα; Θα ζουν σαν κατακτητές κονκισταδόρες της επιτυχίας ανάμεσα σε κατεστραμμένους ιθαγενείς; Θα ζουν απροβλημάτιστα σε μια Ελλάδα, η οποία θα "μολύνεται" από το δικό τους "πύον"; Υπάρχει τέτοια περίπτωση; Μόνον πιο αφελείς από τον Γιώργο μπορούν να τα πιστεύουν αυτά. Ούτε καν ο Γιώργος, ο οποίος ήδη ψάχνει μέρος να κρυφτεί.
Τριακόσιοι άνθρωποι είναι δεν είναι αυτοί, οι οποίοι έβαλαν τον λαό και την πατρίδα στο σφαγείο του ΔΝΤ. Για τριακόσιους ανθρώπους καταστρέφεται ένας ολόκληρος λαός. Για τα συμφέροντα δέκα μεγάλων οικογενειών μπαίνουμε ως έθνος σε περιπέτειες αιώνων. Ο γράφων μπορεί σήμερα να είναι από τους λίγους, οι οποίοι έχουν το θλιβερό προνόμιο να τους "βλέπουν". Αυτό όμως είναι κάτι, το οποίο εύκολα αλλάζει …ειδικά σήμερα στην εποχή της γρήγορης πληροφόρησης. Αύριο θα τους "βλέπουν" πολλοί περισσότεροι …Εκατομμύρια περισσότεροι.
Τότε τι θα κάνουν όλοι αυτοί, οι οποίοι σήμερα ψευτοπροστατεύονται από την ακριβοπληρωμένη αλητεία της Τρέμη και του Καψή; Τι μπορείς να κάνεις, όταν ένας λαός σε αντιληφθεί ως φονιά των παιδιών του; Τι μπορείς να κάνεις, όταν αυτός ο λαός μπορεί να σε εξατμίσει στην κυριολεξία; Σε μια τέτοια περίπτωση δεν φτάνουν ούτε οι αστυνομικοί ούτε οι μπράβοι για να σε σώσουν. Σε μια τέτοια περίπτωση δεν φτάνουν ούτε οι οδηγικές ικανότητες του Τζίγγερ για να ξεφύγεις. Μέσα σε μία ώρα μπορείς να γίνεις φωτιστικό χώρου της πρωτεύουσας. Αν είσαι και Celebrity ακόμα καλύτερα, εφόσον, εκτός από χρήσιμο, θα γίνεις ταυτόχρονα και καλό αξιοθέατο …Όμορφοι Celebrity όμορφα καίγονται. Αν είσαι και Πάγκαλος, δεν το συζητάμε. Όλα σε ένα. Τέσσερα χρόνια μπορείς να φωτίζεις το κέντρο της Αθήνας. Το κατάλαβε αυτό η συμμορία των δοσίλογων του Κολεγίου;
ΠΗΓΗ:http://kostasxan.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου